پورهيت ٻار
منهنجي شهر جو پورهيت ٻار،
اورچ ڪم ۾ آ هوشيار.
ننڍڙو هو ته ماءُ مئس،
پيءُ معذور بيمار اٿس.
صبح سوير ٿو گل کپائي،
پنهنجي گهر جو خرچ هلائي.
گهر گهر پهچائي اخبار،
ميم صاحب جي ڌوئي ڪار.
بوٽ پالش لئه هوڪا ڏئي،
’پالش ڪرايو پالش‘ چئي.
اچو هن کي پاڻ پڙهايون
پنهنجو ڪجھ علم ورهايون
سندس پڙهڻ جو آهي وقت،
پاڻ کي چئي ٿو بدقسمت.
هن تي ناهي“ آزاد ”ميار،
ڇو نه لهي سرڪار ٿي سار؟