ٽه سٽا
اچو لغڙ اُڏاريون،
آهي مند بهار،
گيت خوشي جا ڳايون.
سياري جون موڪلون،
ٻالڪ چون چاهه مان،
هلو راڻي باغ هلون.
جاٿي ڪاٿي گرمي آ،
سنڌو جي ڪپر تي،
ڪيڏي گهما گهمي آ.
منجهند جو آ پهر،
ٻار گڏهه، گاڏا،
شڪارپور شهر.
غريب جي جهوپڙي،
سڙي وئي اوچتو،
ڏنس ڪنهن چوچڙي.
ٻه مهينا موڪل،
رُلُ نه منهنجا ڀائڙا،
گهرو ڪم ڪر اول.
آيو ڇولن وارو آيو،
’فراز ‘، ’اياز‘ شور مچايو،
اچو ٻارو، ٿالهه کپايو.
سنڌ واهه جي پاڻيءَ ۾،
تڙ ڳن بيٺا ڇوڪرا،
لکيل آ ڪهاڻيءَ ۾.