گل
گلڙن وارو ڇوڪرو،
ڪري ٿو پيو هوڪرو،
ڳاڙها ڳاڙها سهڻا گل،
وٺڻ وارو آهي ڪو.
اڇا نيلا پيلا گل،
هاڻي هاڻي هن مهل،
پنهنجي لئه وٺي اچو،
اوڙي پاڙي ۾ ٿيا هُل.
چوڌاري سرهاڻ آ،
گلن ڦلن جي کاڻ آ،
محفل وئي واسجي،
’راشد‘ سان رهاڻ آ.
ماڻهو ڊڪندا ٿا اچن،
ننڍڙا وڏڙا پيا چون،
توهان به وٺي ڏسوڀاءُ،
گل گهر جي سونهن هن.