ٻوٽا
ٻـــــــــوٽــــــا پنهنجا ســـــــاٿي آهــــن،
آڪــــســـيجن ٿـــــــا هِـــــي پهچائـن.
کـــــــــــاڌي لـــــــئه انسانـن سان گڏ،
جـــــــانور ڀـــي ٿــــا هنن کي چاهِن.
هــــــــي وڌي جـــــــڏهن وڻ ٿين ٿا،
ڀـــــــــاڄـــــيون ميـــوا جــامَ ڏين ٿا.
ٻـــــــــوٽــــــن جــــا ٻِجَ، پَـن ۽ ميوا،
دوا ٺــــــــــاهـــــڻ ۾ ڪـــم اچـن ٿا.
هوا مان گـــــــدلاڻ کــــي چــوسي،
صـــــاف ۽ تـــــازي هــــوا ڏين ٿا.
ٻـــــوٽا ٿــــڌڙي ڇــــانوَ به ڪـن ٿا،
واهـــــن جــــا هي ڪپر جهلين ٿـا.
ٻـــــوٽن مـــــان ته فـــروٽ ملي ٿو،
مــــــاکي کونئر ۽ جـوس ملي ٿو.
يــــــــاد رکـــــــــو اي پــيـــارا ٻــارو،
ابـــــــي امــــــڙ جــــي اکين جا تارؤ.
ٻـــــــوٽــــــن کــــي جو ڀاءُ ڪَٽي ٿو،
تنهن کــــــــان هــادي رب رُسي ٿو.