پاڻي
پِيو پِيو اي ٻــــــــــــــــــــــــــــارو پاڻي،
اوٻـــــــــــــــــاري ۽ ڇـــــــــــــاڻي پـاڻي.
سمنڊ جـــــــــو پاڻــــــي کــارو آهـي،
نـــدين مـــــــــان ٿو واهه وهائــــــــي.
پـــــــــــاڻي هر هنڌ پاڪ نه آهــــــي،
ســــــــــــــــارو پــاڻي صاف نه آهي.
هِــــــــــــــنَ ۾ هِـــــــنِ زهريلا مــادا،
بئڪٽيريــــــــــا اُڇـــــــــــلايل کـاڌا.
گهـــــــرن جـــــو سارو گندو پاڻي،
ڦـــوڳ مليل جنهن ۾ انسانـــــي.
دريـــــــائن ۾ جڏهن پـــــوي ٿــــو،
انهن کي گندو خـوب ڪري ٿـو.
پيئڻ کان اڳ هن کي ٽهڪايو،
سنهڙي ڪــــــــــــــپڙي ۾ ڇـــاڻايو.
پـــــــــــــوءِ پِيئو ڀَــــــلِ ٻارو پاڻي،
اوٻــــــــــــاري ۽ ڇـــــــــاڻي پــــــاڻي.
پـــــــــاڻي پيئڻ جي ڪم اچي ٿو،
کـــــــــــاڌي، وهنجڻ لاءِ کپــــي ٿو.
هـــــــــــاري ٻَنين ۾ ٿو پهچائــــي،
هــــــــــــــن جـــــي وسيلي اَنُ اُپائي،
پـــــــــــاڻي سَڀَ لئه ساهه به آهــــي،
ٻـــــارو سنڌ سڄيءَ جو سمجهــو،
پــــــــــاڻيءَ منجِهه پَساههُ به آهـي.
هيءَ هلي ٿو سنڌو نديءَ مــــــان،
ڍنـــــــڍن، واهــــــن ۽ ڌرتيءَ مــــان.
هـــــــــاڻـــــي ڌاريا سنڌو نديءَ تي،
ڪــــــــــــــالا، ڀـــــــاشا ڊيـم ٿا ٺاهن،
ٻـــــــــــــارو سڀ هوشيار ٿِجو جــو،
هـــــــــــي ڀــــــــاڙيا ٿــا سنڌ سُڪائن.
جــــــــــــــــڏهن اوهــان کي سَڏُ ٿئي،
هـــر ســـــنــــڌي مــــــاڻـــهو گـڏ ٿئي،
پـــــــــوءِ اتڙي سڀ پهچــــي وڃجو،
۽ فلسطيني ٻـــــــــــارن وانـــــــــــگر،
کڻــــــــــــي گُليلـــــــي يــا ڪــــو پٿر،
پـــــــــــاڻيءَ جــــي ڌاڙيلن جو سڀ،
دُون ڀَڃــــــــــي ان ســـــــــان ڇڏجـــو.