پنهنجي اندر موجود صلاحيتن کي ڪئين پرکجي؟
قدرتي صلاحيتن جو هڪڙو ڪمال اهو پڻ آهي تہ اُهي انسان کي اُتساهيندا رهندا آهن، کيس ان صلاحيت موجب ڪم ڪرڻ لاءَ مجبور پيا ڪندا آهن، جنهن ماڻهو ۾ مصوري واري صلاحيت موجود هوندي تہ اهو ماڻهو ڪنهن نہ ڪنهن ريت پنهنجي ان قدرتي ڪرت تي پيو ڪم ڪندو، ڪڏهن پنن تي پيو تصويرون ٺاهيندو تہ وري ڪڏهن ديوارن تي، ڪڏهن زمين تي موجود واري تي، مطلب تہ جتي بہ کيس وارو لڳو اُهو اُتي ويٺي پنهنجو ڪم جاري ڪندو، سندس اندر ۾ اڀرندڙ اُها صلاحيت کيس ماٺيڪو ويڙهڻ نہ ڏيندي. ان کان علاوه پنهنجي صلاحيتن کي پرکڻ لاءَ هڪ ڪارڳر حڪمت عملي اِها پڻ آهي تہ پنهنجي پسنديده مشغلين جو تعين ڪري انهن منجھ سڀ کان وڌيڪ پسنديده مشغلي ۾ پنهنجي ڪارڪردگي تي هڪ نظر وجهي ڪري پنهنجو پاڻ کي ماپجي، مثال طور هڪڙو اديب ادب جي تقريبن صنفن تي لکندڙ آهي، اهو بہ لازم ڪونهي تہ سڀني صنفن تي سندس تخليق سگهاري هجي، اِن لاءَ اُن کي اهو تعين ڪرڻو پوندو تہ آيا اهو نثر تي بهتر لکي سگهي ٿو يا نظم تي، اهڙي ريت اهو اديب پنهنجي اندر موجود سڀ کان وڌيڪ سگهاري ۽ مضبوط صلاحيت کي ڳولي لهندو، انسان عمومن طور پنهنجي صلاحيتن موجب ڪم ڪندي سرهائي محسوس ڪندو آهي.
جڏهن ڪو تخليقڪار پنهنجي تخليق کي ڇڏي ڪري ان جي ابتڙ ڪم ڪرڻ شروع ڪندو آهي تہ تڏهن سڀ کان پهريان سندس ذهني سڪون تباھ ۽ برباد ٿي ويندو آهي، ڇو تہ تخليق هڪ ٻج مثل هوندو آهي جنهن مھل اُن ٻج کي ڪو فرد پنهنجي اندر ڦُٽڻ کان روڪيندو آهي تہ پوءَ اُهو ٻڄ سندس اندر جي دنيا ۾ تباهي برپا ڪري ڇڏيندو آهي اِن لاءَ تخليق کي روڪڻ بجاءَ ان جي منشا مطابق ان تي عمل پيرا ٿي ڪري ڪم ڪجي، ڇو تہ جنهن ميدان ۾ قدرت وارو اسان کان ڪم وٺڻ چاهي ٿو يا جنهن ڪم لاءَ اسان کي پيدا ڪيو هجائين تہ پوءَ اگر جي اسان جي برخلاف وينداسين تہ يقنن نقصان تہ ٿيندو ئي ٿيندو پر ذهني سڪون بہ هٿان هليو ويندو. مون اهڙا ڪافي سارا فرد ڏٺا جن پنهنجي تخليق جي ابتڙ جڏهن هلڻ شروع ڪيو تہ تنهن مھل کين مختلف پريشانين جو منهن ڏسڻو پيو، ڪجھ دوستن تہ پنهنجو ذهني توازن بہ وڃايو، ڪجھ نہ هيڏان جا رهيا نہ هوڏانهن جا، مطلب تہ سندن شخصيت جا سڀ رنگ بي رنگ ٿي ويا، اهڙي ريت انيڪ ماڻهو اڃا بہ اسان توهان جي آس پاس آهن جن جي باري ۾ ٻين کان اهو ٻڌندا آهيون تہ هي ماڻهو فلاڻي فيلڊ ۾ ماهر آهي پر افسوس تہ هاڻ اُن فيلڊ ۾ ڪم نہ ٿو ڪري پنهنجا جوهر نٿو ڏيکاري، اِن جوهر نہ ڏيکارڻ واري عمل گهڻن ئي کي ڏکيا ڏينهن ڏيکاريا آهن، ان لاءَ پنهنجي اندر ۾ موجود صلاحيتن جو وقت سر اندازو لڳائي ڪري انهن تي ڪم ڪجي، انهن ۾ نکار آڻجي تہ جئين اُهي صلاحيتون ٻين جي ڀلائي جو سبب بڻجن ۽ اسان جي شخصيت کي چار چنڊ لڳائي ڇڏين.