سفرناما

مريم جي ديس ۾

هي ڪتاب يوسف سنڌيءَ جي چين ۾ گذاريل سُندر ۽ ساھ سڌير ساروڻين جي روئداد آهي. ڪتاب پنجن ڀاڱن ۾ ورهايل آهي. پھريون حصو ”ڏٺم چين چاھ مان“ ۾ اسلام آباد کان گوانچو تائين روانگي ۽ ڪجهہ ٻين هنڌن جي سفر جون ساروڻيون آهن. ٻيو حصو، ”چين جا ڏينھن ۽ راتيون“ جي عنوان سان چين جي شھر نئننگ (Naning) ۾ گذاريل ڏينھن جي روزاني ڊائري آهي، ٽيون حصو ”چيني سياست ۽ سماج“ بابت آهي، چوٿون حصو ”چين ترقيءَ جي رستي تي“ جي عنوان سان ڏنو ويو آهي،  پنجون حصو ’چيني ادب‘ بابت ڏنو ويو آهي، جنھن ۾ چيني اديبن، شاعري ۽ ڪھاڻيءَ بابت مختصر حال احوال سان گڏ ڪجهہ چيني شاعري ۽ ٽن ڪھاڻين جا ترجما ڏنل آھن. 

  • 4.5/5.0
  • 15
  • 4
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • يوسف سنڌي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Maryam Jy Des Mein

ٽن سلطنتن جو داستان

”اسان جي داستان جي شروعات هيئن ٿي ٿئي تہ وڏيون وڏيون سلطنتون ڊگهي عرصي تائين منتشر رهڻ کان پوءِ متحد ٿي وينديون آهن ۽ پوءِ هڪ عرصي تائين متحد رهڻ کان پوءِ وکري وينديون آهن. هر ڪمال کي زوال جو خطرو رهي ٿو ۽ هر تنزليءَ کي ترقيءَ جي تقاضا رهي ٿي، ازل کان ايئن ئي ٿيندو پيو اچي.“
مٿيان جملا چين جي چئن قديم چئن مشھور ناولن مان هڪ ناول ’ٽن سلطنتن جو داستان‘ جا شروعاتي جملا آهن، باقي ٽي ناول ’ڳاڙهي محل جو خواب‘، ’اولھہ جو سفر‘ ۽ ’قذاق دريا‘ آهن.
چيني ادب جو ڪوبہ تذڪرو ان ناول ’ٽن سلطنتن جي داستان‘ کان سواءِ اڻ پورو سمجهيو ويندو.
’ٽن سلطنتن جو داستان‘ حقيقت ۾ تاريخ ۽ افساني جو سھڻو ميلاپ آهي، ان جا ڪردار ۽ اهم واقعا تاريخي حقيقت تي ٻڌل آهن، پر ان جا تفصيل خيالي ۽ ڊرامائي انداز ۾ بيان ڪيا ويا آهن، تنھن ڪري چيو ويندو آهي تہ، ”ٽن سلطنتن جي داستان‘ جا ست حصا تاريخ ۽ ٽي حصا افساني تي ٻڌل آهن.“
اهو طويل ناول هڪ سؤ ويھن بابن ۽ چوڏهن سؤ صفحن تي مشتمل آهي، جيڪو چوڏهين عيسوي صدي ۾ [جڏهن چين تي منگ گهراڻو اقتدار ۾ هو] ’لوگوان چونگ‘ لکيو.
’ٽن سلطنتن جي داستان‘ چيني، جاپاني ۽ ڪورين ادب تي گهرا اثر ڇڏيا آهن. وقت گذرڻ سان گڏ ان لافاني داستان جي مقبوليت ۾ ڪمي نہ آئي، پر اهو مختلف طريقن سان عوامي ثقافت جو حصو بنايو ويو. ان ڪھاڻيءَ تي اڻ ڳڻيون فلمون، ڪتاب، وڊيو گيمز ۽ ٽي وي سيريلس جوڙيون ويون آهن. جنھن سان هر نسل ’ٽن سلطنتن جي داستان‘ کي پنھنجو ئي سمجهي ٿو.
اهو داستان/ ڪھاڻي اڄ بہ چين جي گهڻو پڙهيو ويندڙ ۽ مقبول ڪتابن مان هڪ آهي، چين جو هر ٻار توڙي ٻُڍو ان جي ڪھاڻي کان واقف آهي. ان داستان جو ترجمو دنيا جي ڪيترين ئي زبانن ۾ ٿي چڪو آهي.
’ٽن سلطنتن جو داستان‘ جي لازوال مقبوليت جا ڪيترائي سبب آهن، انھن مان هڪ اهو تہ ’ٽن سلطنتن جي داستان‘ رڳو خيالي ڪھاڻي ڪونھي، پر اهو چين جي تاريخ جي هڪ اهم دور تي ٻڌل آهي.
ٻيو سبب ان جو دلچسپ ۽ بيان جو دلفريب انداز آهي. هڪ نقاد جي چوڻ موجب ”ان ڪتاب جو پڙهڻ ايئن آهي، جيئن پھاڙن تان هوريان هوريان لنگهندڙ ڪڪرن جو نظارو ڪرڻ. يا ايئن جيئن خزان ۾ چمڪندڙ چنڊ يا بھار ۾ ٽڙيل گُل. انھن سڀني عنصرن جو وجود لافاني آهي. اهو داستان ڪرندڙ تارن، اُڀرندڙ دريائي لھرن ۽ زلزلي وانگر ڏڪائي ٿو ڇڏي.“
هڪ خيال اهو بہ آهي تہ خيال ۾ ’ٽن سلطنتن جي داستان‘ جي مقبوليت جو سڀ کان وڏو سبب اهو آهي تہ لڳ ڀڳ ٻہ هزار سال گذري وڃڻ جي باوجود اڄ بہ اهو ناول چين جي ادب، ثقافت، رهڻي ڪھڻي ۽ سياسي منظرنامي جي سچي عڪاسي ٿو ڪري، اهو داستان چين جي سماج ۽ انھن انساني جذبن ۽ اخلاقي قدرن کي پيش ٿو ڪري، جيڪي اڄ بہ چين ۾ قدر جي نظرن سان ڏٺا وڃن ٿا. يعني پنھنجي ملڪ، پنھنجي ڪُٽنب، ماءُ، پيءُ ۽ دوستن سان وفاداري، بھادري، سچائي، ذهانت ۽ خلوص.
ان تاريخي داستان جو پسمنظر ٽين صدي عيسوي جو دور آهي، اهو داستان چيني تاريخ جي ان دور جو احاطو ٿو ڪري، جيڪو 165ع کان 280ع تائين جاري رهيو. جڏهن ’هان خاندان‘ جي سلطنت پوين پساهن ۾ هئي ۽ چين ۾ هر طرف افراتفري ۽ طوائف الملوڪي پکڙيل هئي. گهرو لڙائي جي شروعات ٿي چڪي هئي. جنگي سردار ۽ طالع آزما ملڪ جي مختلف حصن تي قابض ٿي چڪا هئا.
’ٽن سلطنتن جو داستان‘ فوجن لشڪرن، حڪومتن، ۽ سياستدانن جو داستان آهي. جنھن ۾ جنگ ۽ جهيڙو بہ آهي تہ چالبازي ۽ سياست بہ.
”ٽن سلطنتن جي داستان“ ۾ اسان کي چين جي اهم فلسفياڻي ۽ مذهبي روايتن جو عڪس بہ ملي ٿو. اهي روايتون ڪنفيوشس ازم، تائو مت ۽ ٻُڌ ڌرم تي مشتمل آهن. جيئن تہ اهو داستان ان زماني جو آهي، جڏهن ٻُڌ ڌرم کي چين ۾ ڪو گهڻو وقت نہ گذريو هو. ان ڪري تائو ازم ۽ ڪنفيوشس ازم جي جهلڪ نمايان آهي.
تائو ازم انسان ۽ ڪائنات جي وچ ۾ توازن جي اهميت تي زور ٿو ڏي. تائو مذهب جا عالم سمجهن ٿا تہ انسان کي قسمت سان جهيڙڻ جي ڪابہ ضرورت ڪونھي. تنھنڪري هو قتاعت ۽ فقيريءَ ۾ خوش هئا، پر ان سان گڏوگڏ وٽن اهڙيون جادوئي طاقتون بہ هُيون، جن سان هو دوائن، ٽوڻن ڦيڻن، ڌاڳن، تعويذن ۽ دعائن جي وسيلي قدرت جي طاقتن کي پنھنجي گهيري ۾ وٺي ٿا وٺن. ناول جو اهم ڪردار ’چوگي ليانگ‘ تائو ازم جو پيروڪار هو. تنھنڪري هن گوشئه نشينيءَ جي زندگي گذارڻ ٿي گهري. ساڳئي طرح هئڊي چادر وارن جو سردار ’چنگ جوئي‘ بہ تائو مذهب جي هڪ جادوئي ڪتاب جي ذريعي دشمن تي قابو پائي ٿو وٺي ۽ هوائن ۽ قدرتي طاقتن جو رخ موڙي ٿو ڇڏي.
ٻيو اهم فلسفو ڪنفيوشس ازم جو آهي، جنھن جا چار بنيادي اصول آهن.
1. ٻين سان همدردي ۽ ڪُٽنب سان محبت
2. نيڪي، يعني شرمناڪ عملن کان پاسو ڪرڻ
3. دانائي يعني اها صلاحيت، جنھن سان سُٺن ماڻھن جو قدر ڪيو وڃي ۽ خراب ماڻھن ۾ فرق ڪيو وڃي ۽ پنھنجي رٿائن کي مڪمل ڪرڻ جي لاءِ مناسب حڪمت عملي اختيار ڪئي وڃي.
4. نوڙت ۽ احترام، جيڪو سڀني روايتن ۽ رهڻي ڪھڻيءَ جو بنياد آهي، ڪنفيوشس جي نظريي موجب سماجي رشتن ناتن ۾ شھنشاھہ ۽ رعيت جو رشتو نھايت اهميت وارو آهي ۽ اهو ڪُٽنب ۽ والدين جي عزت کي مٿانھون رکڻ تي زور ٿو ڏي. اهو فلسفو اڄ بہ چين ۾ ڪُٽنبي يونٽ جي بقا ۽ سماجي استحڪام جي ضمانت آهي، جيڪو شخص مائٽن جو خذمت گذار هوندو آهي، ان کي عزت جي نظرن سان ڏٺو ويندو آهي.
هن ناول ۾ انھن ٻنھي فلسفن جا ڪيترائي مثال ملن ٿا.
هن ناول ۾ مختلف اتحادن جي ٺھڻ ۽ ڊهڻ، وفادارين ۽ بي وفائين شخصيتن جي عروج ۽ زوال ۽ هڪ لڳاتار جدوجھد جي ڪھاڻي آهي. اهو پڙهندڙ چيني تھذيبي روايتن، قرباني، بھادري حڪمت عملي، مذهبي عقيدن، تقدير تي ايمان، حڪمت ۽ ڏاهپ جون ڳالھيون، ڏند ڪٿائي داستانن جي سونھن، علائقائي وهم ۽ عقيدا، انساني ۽ آفاقي اٽل حقيقتون، انساني گُڻ ۽ ڪمزورين سڀني جو هڪ گهرو جائزو مھيا ٿو ڪري، ڪنفيوشس جي نظرين، چيني قدرتي مذهبن، ڍارن ڪڍڻ ۽ زندگيءَ جي انھن سڀني مسئلن ۽ مامرن کان متاثر ٿيڻ هن ناول ۾ ڀرپور انداز ۾ بيان ڪيو ويو آهي.