ناول

لِڱ منھنجا لوھه

ايران جي تاجدار بادشاھه سمجھيو ھو ته عوام ته اٻوجھ آھي، انھن کي پنھنجن حقن جو ڪھڙو شعور؟ پر جي ڪڏھن عوام پنھنجا حق گھريا به، ته وفادار فوج کين نيست ۽ نابود ڪري ڇڏيندي!. ايران جو عوام به نيٺ سجاڳ ٿيو ۽ جڏھن عوامي فوج، آزاديءَ جي متوالن جي فوج ميدان ۾ اچي ويئي، تڏھن شاھه جي جديد ترين ھٿيارن سان مسلح فوج به سندن راھه نه روڪي سگھي ۽ ايران ۾ عوامي عوام جو اقتدار قائم ٿي ويو. پاڻ کي ذري گھٽ خدا سمجھڻ وارو شاھه جان بچائڻ لاءِ دنيا ۾ ھنڌ ھنڌ پناھه جو طالب ٿي ڦرندو رھيو، پر نه کيس ڪٿي پناھه ملي سگھي، نه ذھني سڪون! نيٺ پرڏيھ ۾ گذاري ويو- ۽ دنيا جي امير ترين شخص کي سندس وطن ۾ قبر به نصيب نه ٿي.
عوام جي انھيءَ جنگ جو نالو آھي ’لِڱ منھنجا لوھه‘ شاھه جي فوجن، آزاديءَ جي متوالن تي ڪھڙا ڪھڙا ظلم ڪيا، ۽ ھو پنھنجي مقصد تي قائم رھي، منزل تائين ڪيئن پھتا، اھوئي سڀ ڪجھ ھن ڪتاب ۾ بيان ڪيل آھي.
Title Cover of book لِڱ منھنجا لوھه

تعارف

ڦَٽڪي جي ھر وار کانپوءِ نُڪتب آفيسر ڏاڙھيندو رھيو. ”ٻڌائيندينءَ....... ٻڌائيندينءَ.......!“ ايذاءُ حد کان وڌندو رھيو. ڪي گھڙيون اھڙيون به آيون ٿي، جو دل گھرندي ھئي ته ڦٽڪا لڳڻ بند ٿي وڃن، پر عذاب کان بچڻ جي ڪابه واھه ڪانه ھئي. اھي منھنجا جذبا ھئا، مگر آءٌ ڇا پئي ڪري سگھيس؟ ان وقت منھنجي حالت وِيم ڪرڻ واري ماءُ جھڙي ھئي. ڪو وس نه ٿي پڳو. بس ٻار جي پيدائش جو انتظار ھيو. ان وقت ٻار جي پيدائش خود منھنجو موت ئي ھيو ۽ ان جو ئي مون کي انتظار ھيو.
آھستي آھستي سندن پليت چھرن تي پريشانيءَ جا آثار ظاھر ٿيڻ لڳا. اھو ڏسي منھنجو اعتماد پختو ٿيو. ائين پئي لڳو ڄڻ سندن ڪو ويجھو مائٽ مري ويو ھجي. اُھي وحشي حيوان، ان کانسواءِ ٻيو ڪري به ڇا ٿي سگھيا! انھن لاءِ انتھائي اھم ۽ بدترين حربو ايذاءَ رسائڻ ھو ۽ ھنن اھو آزمائي ڏٺو. اھو طريقو به ڪارگر ثابت ڪونه ٿيو. ڦٽڪا لڳڻ بند ٿي ويا. ھاڻي وري ھنن لوھه جي چمٽن سان منھنجو ماس پَٽڻ شروع ڪيو. منھنجي آڱرين کي چَمٽن ۾ بند ڪري مروڙڻ جي ناڪام ڪوشش ۾ جُنبي ويا. جيتري زور سان منھنجون آڱريون مروڙي رھيا ھئا، اوتري ئي زور سان پنھنجا ڏند ڀڪوڙي رھيا ھئا. دڙڪا ڏيڻ لڳا ته تنھنجا ننھن پاڙان ڇڪي پٽينداسون، پر پٽيائون ڪونه. ممڪن ھو ته ھنن ايذاءَ رسائڻ جو ڪوبه طريقو ڇڏڻ نه ٿي گھريو.
سازمان چريکائي فدائي خلق (فدائين خلق جي ھٿياربند تنظيم) ايران جي عوامي فوج جي عظيم ڪارڪن اشرف دھقاني، ساواڪ (سازِمان اطلاعات و امنيت ڪشور يعني شھنشاھه ايران جو ڳجھو پوليس کاتو) جي ھٿان ٿيل تشدد جو داستان بيان ڪيو آھي. ايران جي عوامي مجاھدن، رضا شاھيءَ جو، جنھن نموني ڄمي مقابلو ڪيو، ان جو انساني تاريخ ۾ مثال ملڻ مشڪل آھي. اھو اسانجي علائقي ۽ دنيا جي آزاديءَ جي جدوجھد جو اڻ وسرندڙ باب آھي.
آمريڪي سامراج ۽ سندس مقامي دلالن، ايران ۾ تاريخ جي بدترين ۽ وحشتناڪ آمريت تي ٻڌل رياست قائم ڪئي ھئي ۽ سندن خيال ھو ته ھنن وحشي درندن خلاف ايراني عوام ڪڏھن به اٿندو. ان اُونداھيءَ واري دؤر ۾ ”فدائين خلق“ ھيءُ نظريو پيش ڪيو ته اسان قرباني ڏيئي، شاھي جلادن کي اگھاڙو ڪنداسين، مٿن ھٿياربند حملو ڪري، اسين عوام کي ڏيکارينداسين ته فرعون ناقابل شڪست ناھن پر کين نيست ۽ نابود ڪري سگھجي ٿو. سندن ايمان ھو ته عوامي جدوجھد ذريعي رضا شاھيءَ جو رعب ۽ دٻدٻو ختم ٿي ويندو. عوام آزاديءَ جي جنگ لاءِ اٿي کڙو ٿيندو ۽ ايراني قوم جاڳي اٿندي. ايراني عوام جو سامراج دشمن ۽ شاھي آمريت خلاف اٿيل طوفان، انقلاب ۾ فدائين خلق جي نظرئي، تخليقن، حڪمت عملين ۽ قربانين جو اھم حصو آھي.
فدائين خلق 1971ع ۾ اتر ايران جي سياہ ڪل ٻئي طرف پوليس جي ھڪ اڏي تي ھٿياربند حملو ڪري آزاديءَ لاءِ جيڪو شعلو ڀڙڪايو ھو، سو اڄ آمريڪي سامراج ۽ سندس ڏيھي دلالن کي ساڙي رک ڪرڻ وارو کورو بڻجي چڪو آھي. روشن پورھيت عوامي علم ۽ فڪر جي شمع اڄ ايران جي ڪروڙين انسانن جي دلين ۾ روشن آھي.
اشرف دھقاني جو قصو ايران جي ڀڙڪندڙ انقلاب جو لافاني داستان آھي. ھوءَ آذربائيجان پرڳڻي جي ھڪ مزدور جي ڌيءُ آھي. اشرف جي انقلابي تربيت سندس وڏي ڀاءُ ۽ تحريڪ جي ساٿي بھروز دھقانيءَ ڪئي ھئي. تعليم ختم ڪري اشرف آذربائيجان جي ھڪ ڳوٺ ۾ ماسترياڻيءَ جو پيشو اختيار ڪيو. ٻئي ڀاءُ ڀيڻ شروع کان ئي ايراني انقلابي تحريڪ ۾ شامل ٿيا ھئا.
بھروز دھقاني آذربائيجان پرڳڻي جي فدائين خلق تنظيم جي اڳواڻن مان ھڪ ھو. ھو چوڏھن سالن تائين آذربائيجان جي ھڪ ٻھراڙيءَ واري اسڪول ۾ استاد ھو. ھو تبريز جي محلي نمبر پنجين ۾ پوليس ٿاڻي تي فدائين جي مسلح حملي وقت گرفتار ٿيو ھو. کيس پوليس انتھائي بي درديءَ سان شھيد ڪري ڇڏيو. مگر کانئس تحريڪ جي باري ۾ ڪوبه راز پڇي نه سگھيا. بھروز دھقاني جي شھيد ٿيڻ کانپوءِ سندس ڪھاڻين جو مجموعو شايع ٿيو، جيڪو ھن آئرلينڊ جي انقلابي شان اوڪيسي جي لکيل ڪتابن جو فارسيءَ ۾ ترجمو ڪيو ھو.