خون بها
دل به
خون بَها ۾ ڏنل
اُن ڇوڪريءَ جيان آهي
جيڪا پنهنجنِ
هَڙني حسرتُن کي
رَئي جي پَـلَـوَ ۾ ٻڌي
مِٽيءَ ۾ مليل محبتن تي
ماتم ڪندي
پنهنجي خوشين
۽ خوابن جي
خاڪ ميڙيندي
لُڙڪ لاڙيندي
غم جي گهاڻي ۾
پِيڙجندي رهي ٿي.
***
ماهوار بختاور، فيبروري 2012ع
نثري نظم ۾ لفاظيءَ بدران خيال جي اڏام کي بنيادي اهميت حاصل ھوندي آھي، خيالن جي اڏام ئي پڙهندڙن جي ذهن تي اثر انداز ٿئي ٿي، جنهن ۾ علي محمد درد سولنگي سڦل نظر اچي ٿو. سندس نثري نظمن ۾ تجريد (Abstracts) جو عڪس پڻ نمايان پَسي سگهجي ٿو، جيڪا سندس فن ۽ فڪر جي اڏام جو واضح اهڃاڻ آهي. علي محمد ”درد“ سولنگيءَ جا گهڻا نثري نظم داخلي ڪيفيتن جا نثري نظم آهن، هُن پنھنجي نثري نظم جي ڪينواس تي پنھنجن احساسن جون محروميون، وڇوڙا، انتظار جي ڪيفيت لڙڪن ۽ ٽھڪن جا گڏيل رنگ ڏنا آهن ا
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو