نڌڻڪو انسان
سڀني رشتن هوندي به
انسان
انهن جي الفت
شفقت
خلوص ۽ محبت کان
محروم رهندو آهي
رت جي رشتن هوندي به
انسان نڌڻڪو هوندو آهي
صرف انهيءَ ڪري جو
اُنهن رشتن کي
انا، لوڀ، لالچ ۽ خود غرضيءَ جو
زنگ لڳي ويندو آهي.
***
ماهوار سمونڊ- اپريل، مئي 2012ع
نثري نظم ۾ لفاظيءَ بدران خيال جي اڏام کي بنيادي اهميت حاصل ھوندي آھي، خيالن جي اڏام ئي پڙهندڙن جي ذهن تي اثر انداز ٿئي ٿي، جنهن ۾ علي محمد درد سولنگي سڦل نظر اچي ٿو. سندس نثري نظمن ۾ تجريد (Abstracts) جو عڪس پڻ نمايان پَسي سگهجي ٿو، جيڪا سندس فن ۽ فڪر جي اڏام جو واضح اهڃاڻ آهي. علي محمد ”درد“ سولنگيءَ جا گهڻا نثري نظم داخلي ڪيفيتن جا نثري نظم آهن، هُن پنھنجي نثري نظم جي ڪينواس تي پنھنجن احساسن جون محروميون، وڇوڙا، انتظار جي ڪيفيت لڙڪن ۽ ٽھڪن جا گڏيل رنگ ڏنا آهن ا
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو