پنهنجا، پنهنجا آهن
هر ڪنهن کي
پنهنجو سمجهيو
پر، پنهنجن به
اسان کي
پنهنجو نه ڪيو
غير ته آخر غير هُيا
پنهنجن به غيرُ رکيو
ويرين وانگر ويرُ رکيو
سپنا ساڙي
رَ کَ ڪيائون
سُک ڦيرائي
ڏُک ڪيائون
هر فرد
خوشيون لُڻِي
اسان لاءِ
دردُ پوکيو
هُو ٻهڪندا رهيا
اسان جو چهرو زردُ رهيو
اسان جي
سادگي ۽ سچائي
اسان لاءِ الزام بڻي
اسان کي
فتنن جي ڦاهي چاڙهي
مهڻن سان
ماريو ويو
پر پوءِ به
قرار ڪين آئين
لاش جو
ماسُ به کائي ويا
هَڏا به هڙپ ڪيائون
پر پوءِ به
پنهنجا پنهنجا آهن
“مارن ته به ڇانو رکن”
ڇو ته اُس ۾ هو
پاڻ بيهي
سج جي گرمي
سهي نه سگهندا آهن
هونئن به مرڻ کن پوءِ
ڇانو يا اس سان
ڪهڙو ٿو فرق پوي
پر پوءِ به
پنهنجا پنهنجا آهن
اهي ساهه کان به
پيارا آهن
توڙي جو
انهن هٿاران مُئا آهيون
*** ماهوار سرتيون، مئي 2012ع