ٿر ٻاٻيهو
۽ انهن
عڪسن جا رقص
ڌنڌلا پيا ٿيندا وڃن
جيون ريگستان جو
ڏيک ڏيڻ لڳو آهي
جتي قرب جا ڪڪر
اچن ئي ڪين ٿا
ميلاپ جا مينهن
وسن ئي ڪين ٿا
اوسيئڙي جا ٿوهر
اندر کي
زخمي ڪندا رهن ٿا
آئون تاسارو
ٿر ٻاٻيهي جيان
تڙپي رهيو آهيان
شل!
منهنجا سڏڙا سڻي
مون مٿان
پنهنجي پيار جي
برسات جو وسڪارو ڪرين
اي ڪاش!
هي سڀُ
هِن حياتيءَ ۾
ممڪن بڻجي وڃي
*** ماهوار ويچار، نومبر 2011ع