ها باک بهارنَ جي
تَنُ آهه پرين تنهنجو ڄڻ شاخَ انارن جي.
*
انجيرَ پٽيان ٿو پيو
محسوس ٿيو ڪَنهنجي تقدير پٽيان ٿو پيو.
*
اي ڏائِڻيُون موٽو!
اڄ هانوُ ڪڍو مُنهنجو، مون ڏانهن ڪَري چوٽو!
*
lاڄ رات وَرِي سَئفو!
مون ڏانهن وڌي آئي، هوءَ پيار ڀَرِي سئفو!
*
مون لاءِ نَيون نِياريون،
هان آنءُ تماشائي ڀَل پيارُ ڪَريو پِياريون!
*
ڪنهن کي ته پيو ڦولين!
ڦاٽي نه پوي ڌرتِي، سَسئِي ته نه ٿو ڳولين؟
*
ڇا نازُ ڪرين ٿي پَئِي
جئن ڊيل ڊُڪي اَهڙو انداز ڪرين ٿِي پَئِي!
*
آ چَنڊُ ڇُپيو جُهڙ ۾؟
درياهُ ته سڄو ڳوليو ڪيڏانهن وَئِي لُڙ ۾!
*
ٻيو پارُ مَري ويندو
سهِڻي ته بَچِي ويندِي ميهارُ مَرِي ويندو!
*
پَر رات پَکِي تُنهنجا؟
مون لاءِ کُلي ٻوٽيا، ڇا لاءِ سَکِي تُنهنجا.
*
هي هَٿَ سريرن تي!
هيڙها ته نه ها جي ڪَن ڪُجهه ٽُڪَ انجيرن تي!
*
ڄڻ چَنڊ چَڙهيو چِکيا،
u ائن وَرڌ اَوسِٿا ۾ تو رات ڏِنِي بِکيا!
*
پِيري ته نه آهي هِي!
ٿي تيزُ وڃَي نَدّي ڌيرِي ته نه آهي هِي!
*
تو ليکُ پڙهيو آهي؟
ڏِس، ويرِ پئي اُڀري، ڏس سَمنڊُ چڙهيو آهي!
*
ڇا راهه ڀُلي آهين
هن وقت گِهٽيءَ مُنهنجي ڪِئَن هِيرَ گُهلِي آهين؟
*
هو چنڊ گلابي آ،
ٿِي هيرَ گهُلي اَهڙي ڄڻ راتِ شرابي آ!
*
تو ياد پَئي آئينءَ،
هي عمر نديءَ وانگر تون مينهَن جيان ڇانئينءَ!
*
جي مَورُ نه، ڇا وانگر؟
ٿو آنءُ نچان تون لَئِه، گهنگهور گهٽا وانگر.
*
اَڌ رات فساني جان
ڪنهن وقت هلِي ايِندينءَ مون ڏانهن بهاني سان!
*
هي پيارَ نئون توسان،
هي چَنڊُ نئون توسان، سَنسار نئون توسان!
*
ڪنهن لاءِ پَري نڪتينءَ؟
هي پاند مريڙي سان ڪيڏانهن ڀَري نِڪتينءَ.
*
آ ڳوٺُ سڄو دانهِين،
تو گوار پَٽي گورِي ڪيڏانهن هَلِي آهين؟
*
تون آ ته کِڙي مُکڙِي!
تون باک جيان آهين اچ اچ ته ٽِڙي مُکڙِي!
*
مان ڪيئن مِليو آهيان!
تو لاءِ صديون ترسِي اَڄ هيئَن مِليو آهيان!
*
uسِر کَنڊ خسيس آهي!
تون نانهه ته اڄ ڪيڏو هُو چَنڊُ خسِيس آهي!
*
هو نيڻ ٻه چَؤنرا ها،
گَهگهّو ته گُلن وارو هيٺانهن ٻه ڀَؤنرا ها!
*
ڇو چاهُه هَليو ويو آ!
ڇا لاءِ حياتيءَ مان ويساهُه هَليو ويو آ؟
*
تون ڇو نه اَچِين ٿِي پَئِي؟
اڄ رات اُماس آهي تون ڪو نه اچين ٿِي پَئِي؟
*
v هر وقت ڏَمرڙو ٿِي!
مون ڏانهن وري ايندينءَ ڪنهن وقت ڇَمرڙو ٿِي؟
*
اِئن سَرد لڳين ٿو پيو!
اي چنڊ جيان چهرا، ڇو زرد لڳين ٿو پيو؟
*
ٿو روز وڃين کِسڪي
ڪنهن وقت ته ڪَر ڳالهيون ڪنهن وقت ته پِي وسڪي!
*
تون آنهه پَري اُڀ ۾،
uهي راتِ رَڱاوَت ڏِسُ، ٿو چَنڊُ ٻَري اُڀ ۾!
*
ٻَلهار ٿيان توتان!
مون ڏانهن اِئين آئينءَ، تون ڄڻ ته ڏياري آن!
*
تون پو به جُدا آهين!
ٻي لاءِ ته ماڻهو آن، مون لاءِ خُدا آهين!
*
ڪيڏو نه مِٺو آهين!
ڄڻ عيد سڀاڻي آ، ڄڻ چَنڊُ ڏِٺو آهين!
*
ڇوري به ته هئي ڇورِي!
ڪهڙو به پتنگ آيو، ڏورِي به ته هئي ڏورِي!
*
ڪئن ڪالهه ڀڳئه چوڙي.
چَؤ! سچ نه ٻُڌائيندينءَ، هو ڪيرُ هيو ڪوڙي؟
*
گَهگهِرو ته ڀِڄايو ٿي،
هو کوهُه مَٿان ڇورو، جنهن ڪوسُ ڇِڪايُو ٿي!
*
تو پوکَ جڏهن پيٺينءَ،
ڪو پَهر ويو گذري، جئن وَنئڻَ اڳيان ويٺينءَ!
*
ٿو انت چَوين ڇا کي!
هي پيارُ ڪٿان آيو تون سوچ ته مَمتا تي!
*
هو سونهَن اَجهاڳُ آهي،
جيڏانهن وڃان ٿو مان، ايڏانهن ته ماڳُ آهي!
*
ڇا حُسن پرست آهيان؟
تو ۾ ته اَلوٽُ آهيان، ڪو مستِ اَلست آهيان!
*
هي راتِ اَزلُ آهي،
تون ياد اَچين پيئي، هر باتِ اَزلُ آهي.
*
بَس لڙڪ رُڳا ٿيندو،
ٿي دير وَئِي آهي موٽينءَ به ته ڇا ٿيندو؟
*
اڄ ڪارِ پنهونءَ کي آ
سسئي نه خبر ڪائِي ٻِي يارِ پنهونءَ کي آ!
__________
l سئفو:يونائي شاعره، مان پنهنجي هڪ محبوبه کي سئفو ڪوٺيندو هوس.
* وَرڌ اوسٿا:وِچين وَهي.
* سرکنڊ:چَندن – صندل.
* ٿي:اُتر ۾ اَٿي کي ”ٿي“ به چئبو آهي.
* رَڱاوت:رنگيني.