اَڄ چَنڊُ جِهڪو آهي
ڦهلاءُ سندس بَڙ تي ڪيڏو نه ڦِڪو آهي!
*
ڄڻ سِجّ سَمائِي آ،
اڄ شام شَفق پَنهنجِي ڄانڀي ته بڻائي آ!
*
ٻيڪارَ اُٿيا آهن!
ٿو چنڊ لَهي هاڻي ريڍارَ اُٿيا آهن.
*
پَل چارِ حياتيءَ جا!
ڇا لاءِ پيو ڳائين هِي گيت ممتائيءَ جا؟
*
اهڙا نه اَننتن جا،
ڪهڙا نه چڱا آهن، هي گيتَ بسنتن جا!
*
رابيل ڦُٽي آهي.
اڳ اِئن نه سُڳنڌ اُن جِي جئن هيلَ قٽي آهي.
*
ڄڻ ڊَيلَ اُڏامي ٿي.
ٿي واءِ اُڏامي يا رابيلَ اُڏامي ٿي؟
*
ٿي دورُ رَئِي جهومي،
آ لُنب سُڪو اُن جِي پيلاڻِ پَئِي جهومي.
*
هي شامَ، شَفق - لاوان
آ لُنب اڃا سائو، ميدان ته ميٽاوان. *
*
مُکڙي تي اَٿِي تِرُ يا،
ڪو مُگ پَيئِه چنِبڙي، تو کيتَ پَئي ڦِريا!
*
هي تَڙ مَٿان هيرَڻُ
پِي ڍُڪَ ٻه ٽي ويٺو ڪا ديرِ مسافر ڄڻ!
*
ڇا لاءِ نِميُون لاڻيُون؟
آ واءُ سرءُ جي يا هُو اُٺُ ڳِچي تاڻيون؟
*
اَڌ رات، کجيون، نِيرو،
ڇا پو به لِڪِي پِيئُون آ چنڊ ته پاسِيرو؟
*
ٿي باک ڦُٽي هاڻي،
تارا به ٻڏن ٿا پيا، ٿي رات کُٽي هاڻي.
*
ٿو روجُهه اَچي وِيريءَ،
ڪيڏو نه اُڃايل آ ڄڻ اوجهُه اَچي وِيريءَ!
*
اَڄ باک پَئِي هاري،
جيڪا به چِڪي پيئي، سا ڊاکَ پَئِي هاري.
*
هي راتِ ڪَچهريءَ جي،
ڪيڏي نه پئي آهي برساتِ ڪَچهريءَ جي!
*
آ سمنڊ ته آئينو،
ڏس ڪئن نه ٽُٻڙڪو ڏئِي ڳِڙڪائي مَڇِي ڪِينو! *
*
برساتِ، اَڪيلائِي؟
ڇا لاءِ وَڻي ٿِي پئي اڄ راتِ اَڪيلائِي!
*
هي راتِ ٺَريءَ باهيون!
آ پَنڌُ پَري ڏاڍو، ڪجهه وقت پَٽيُون ساهِيون.
*
اي هانوَ! لَنوِي ڪنهن سان!
uبَرسيمُ کجورين ۾ ٿو لانوَ لَنوي ڪنهن سان؟
*
ڪيڏو نه اُڀارُ آهي!
آ سمنڊ ٻه پهريءَ جو ڪو آر نه پارُ آهي!
*
هَوڏانهن نِمُون سايون،
هيڏانهن پَڙا پنهنجا سڀ ڳاڙَهه – سَرا پايون!
*
تون آهه اگر واندِي،
ڇا سونهن لتاڙيندينءَ؟ گُل پوکِ نه پيراندِي!
*
ڄڻ گَجَ پَريان ٻاريُون،
ٿي کوهَه مٿان آيون اِئن جهونجهڪڙي ناريُون!
*
اڄ هاءِ کجورين جُون،
اي چنڊ اُڀيون ٻانهون تو لاءِ کجورين جون!
*
ڪيڏي نه ڪُٻي آهين؟
ساريون ته ويون ڪپجي ڄَڻ تون ته ٿُٻي آهين!
*
سارنگُ پيا سارِيون،
ڪيڏي نه اُساٽ آهي، اَڄ اُڃَ جِئين آرِيون!
*
اهڙي ته بُرِي آئِي!
آ ڍيرُ ٿيو گهرڙو، ڪلهه رات لُرِي آئي.
*
هِي مرگَهه ڇپائي ڇڏ!
رينجر به اجهي آيا، اڄ ڪُنوارِ لِڪائي ڇڏ!
*
ٽوڀا ته هُيا ڪيئِي!
ڪنهن جاءِ ڀَري جنڊو، تون راهه رَمين پيئِي! *
*
آ راتِ لَهِي آئِي،
ٿِي جامَ ستارن جا، مون لاءِ ڪَهِي آئي.
*
آکاڙ مَٿان اُڀري،
سج ننِڊَ منجهان نڪرِي ٿو لاڙَ مٿان اُڀري!
*
تون آءُ ته هِي تر آ!
ڇا لاءِ جُتي پائين ڄَڻ پَٽُ پَٽيهر آ!
*
جَهنڪار وڃي ٿِي پئي،
ڪنهن پنڌِ ڇڏيو ويڙهو؟ ڇا ڪنوار وڃي ٿي پئي.
*
آ مُندَ انارن جي،
ڇُلڪاءِ نه ڇورِي تون هي بوءِ بهارن جي!
*
ها، سَر به ته ڪيئي ها!
اي چَنڊَ هُئين جن ۾ ساگر به گهڻيئي ها!
*
ٿي چَنڊَ ڏٺو سِينو،
ڪلهه رات هئي چَؤڏس، هو سمنڊ به آئينو.
*
سُهڻو ته هُيو سپنو!
پر پو به پکيئڙي جو، پڃرو ته هُيو سپنو!
*
مينديءَ رَتل هٿ ۾،
uڪيڏو نه وَڻي پيئِي اڄ ٻارَ ڪَتل هٿ ۾!
*
چُپ چاپ نه هڪ پَل هو!
لهرون ته هُيون لهرون، پَر چنڊ به چنچَل هو!
*
اڄ مِينهُن پيو آهي،
ٿي سانجَهه لَهي سَر تي، ڪُجهه ڏينُهن پَيو آهي.
*
تو ڏانهن ڪَهِي آيس،
اي چَنڊ گهٽائن ۾ مان راتِ رَهِي آيس.
*
هي گهاٽَ مٿان گيڙُو،
تِرسول هيا هيٺان ۽ اُڀَ مٿان ٽيڙو.
*
ڄَڻ پَلَ اُڏامن ٿا.
آ ويلَ ٽپهريءَ جي، اڄ اَلَ اُڏامن ٿا.
____________
* نوٽ: لنب جو ٻوٽو سُڪي، پيلو لڳندو آهي.
* ڪينو: سمنڊ جو پکي.
* بَرسِيم: گاهه جو اُتر ۾ کجورين جي وچ ۾ پوکيندا آهن.
* ٿر ۾ جنڊن ۾ دلا ڀري ٻنهي پاسن کان رکندا آهن.
* ڪتل:کارڪ