بي.ڪي دت ڏانھن خط
نومبر 1930
پيارا ڀاءُ،
فيصلو ٻڌايو ويو آهي. مون کي موت جي سزا ڏني وئي آهي. انهن قيدخانن ۾ مون کان سواءِ ٻيا بہ ڪيترائي قيدي آهن، جن کي ڦاسي جو انتظار آهي. انهن ماڻهن جي اها ئي دعا آهي تہ هو ڪنهن نہ ڪنهن طرح ڦاسي کان بچي وڃن. انھن مان شايد آئون اڪيلو ماڻھو آھيان، جيڪو بيچيني سان انھي ڏينھن جو انتظار ڪري رھيو آھي، جڏھن مون کي پنھنجي آدرشن لاءِ ڦاسي جي تختي تي چڙھڻ جي سعادت حاصل ٿيندي.
آئون خوشيءَ سان ڦاسي جي تختي تي چڙهندس ۽ دنيا کي ڏيکاريندس تہ انقلابي ڪهڙي بهادريءَ سان پنهنجي مقصد لاءِ قربان ٿي سگهن ٿا.
مون کي موت جي سزا ڏني ويندي، پر توهان کي عمر قيد جي سزا ڏني وئي آهي. توهان جيئرا رهندو ۽ جيئرو رھندي، توهان کي دنيا کي ڏيکارڻو پوندو تہ انقلابي نہ رڳو پنهنجي نظرين لاءِ مرندا آهن پر هر آفت کي منهن ڏئي سگهندا آهن. موت کي دنياوي مشڪلاتن کان بچڻ جو وسيلو نہ هئڻ گهرجي. اهي انقلابي جيڪي اتفاق سان آدرش جي لاءِ ڦاسي جي ڦندي مان بچي نڪتا پر جيل جي اونداهي خانن ۾ بدترين قسم جا تشدد بہ برداشت ڪيا.
توھان جو
ڀڳت سنگھ