قربائتو ۽ ملنسار شاعر
جاويد نواز جاويد منهنجو انتهائي پيارو دوست خوبصورت تخليقون سرجيندڙ سرجڻهار ۽ هڪ سٺو استاد پڻ آهي. جنهن سان منهنجي وابستگي پنجويهه سال پراڻي آهي. جڏهن جاويد پوسٽل ڪواٽرز (چانڊيا ڪالوني) ۾ رهندو هو. هي اهو زمانو آهي جڏهن سنڌي ادبي سنگت جون گڏجاڻيون گهڻيون ٿينديون هيون ۽ انهن گڏجاڻين جيان اسان جون ملاقاتون به گهڻيون هيون ۽ وري هي زمانو جو ڪنهن وٽ به فرصت ناهي ڪنهن وٽ وڃڻ يا ملڻ جي.. جاويد جي چهري تي هميشه مٺي مرڪ هوندي آهي. هن جي اکين ۾ ڪيئي خواب آهن، پنهنجا خواب پنهنجي پوپٽن جهڙي خوبصورت ٻارڙن جا خواب، پنهنجي آئيندي جا خواب، هو انهن خوابن جي ساڀيا چاهي ٿو، هو جهيڙي رهيو آهي پنهنجي جيون سان مسلسل پندرنهن سالن کان پرائيوٽ اسڪول ۾ پڙهائي رهيو آهي، هن وٽ ته سواري به ناهي پيرين پنڌ هلندڙ جاويد نواز ٿڪو ناهي هن جون ڪوششون ڪو رنگ ضرور لائينديون هن جي اندر ۾ هزارين درد آهن پر هو پنهنجي دردن کي لڪائي هميشه مسڪرائيندو رهندو آهي، ٻي صورت ۾ شايد هن جو درد ڪويتا جي صورت ۾ قلم جي نوڪ سان پني تي اوتجي ٿو پوءِ سڀني جي دلين تي اها شاعري دستڪ ڏئي ٿي، پوءِ چاهي اها منهنجي دل هجي يا جاويد جي، محبوبا جي دل، جاويد جي شاعري پڙهي جسم ڪانڊارجي ويندو آهي ۽ سندس شاعري من ۾ گهر ڪري ويندي آهي. هن جو هي شعر:
پنهنجي دل تان اتاري ڇڏيو،
تو به آخر وساري ڇڏيو،
*
ماءُ جي ڪا دعا ساڻ هئي،
ڪُن مان جنهن ڪناري ڇڏيو.
ڪيڏا نه احساساتي غزل جا بند آهن، پنهنجي دل تان محبوب جو لاهي ڇڏڻ ڪيڏو نه ايذائيندڙ هوندو آهي، اهو لمحو جو پنهنجو پرين وساري ڇڏي پر واقعي به امڙ جي دعا ٻيڙا پار ڪري ڇڏي ٿي.
يا سندس غزل جا ڪجهه شعر آهن:
دور ٿـي ڇــا ڪري ڇڏيو آ تو،
مون کي تنها ڪري ڇڏيو آ تو،
ايـتـرو ڀــي خــراب نــاهيان،
جيڏو رُسوا ڪري ڇڏيو آ تـو.
جيڪو سچو ۽ پرخلوص انسان هوندو آهي اهوئي تنها ۽ رُسوا ٿي ويندو آهي پر انهن تنهائين ۽ رُسواين ۾ جيئڻ جو مزو پر ڪيف هوندو آهي.
جاويد جي شاعري سٺي ۽ خيال پڪا ۽ پختا آهن. شاعري جي منزل ماڻڻ تمام ڏکي آهي پر هي جاويد جي مسلسل محنتن جو ڦل آهي، مون سندس شاعري سڀ پڙهي آهي، سندس شاعريءَ ۾ پيار، امن، محبت جو درس نمايان نظر اچي ٿو. جاويد جي شاعري ۾ گهڻيون خوبيون آهن، ادائگيءَ جو طريقو منفرد آهي، جيڪو شاعري کي نکاري ٿو. جاويد ڪافي صنفن تي طبع آزمائي ڪئي آهي پر مون کي جاويد جا غزل گهڻو وڻندا آهن، جاويد شاعري جي سنسار جو سدا بهار شاعر آهي ۽ هي جاويد جي شاعري جو پهريون ڪتاب “منزل ڪٿي آ” توهان جي دلين ۾ جاءِ ضرور ٺاهيندو. منهنجي دعا آهي ته ادب جي راهه تي هلندڙ هن خوبصورت شاعر کي ڌڻي تعالى پنهنجي منزلِ مقصود تي پهچائي.
ارشاد علي چانڊيو
بختاور ڪيڊٽ ڪاليج نوابشاهه 03012941971