شاعري

منزل ڪٿي آ

جاويد نواز جاويد جي غزلن جي ھن مجموعي جي مھاڳ ۾ بخشل باغي لکي ٿو: ”جاويد نواز جڏهن بہ ڪو غزل لکيو آهي تہ اهو دل جي گَھِراين تائين رسائي پائي وٺندو آهي. هرڻيءَ جي ڇال جھڙا نفيس غزلن جا شعر وڏي پختگيءَ جي رنگ ۾ رچيل، دل جي بٺيءَ ۾ پَچي راس ٿيل سِٽون ڪن رَس سمائي اندر ۾ تحرڪ پيدا ڪري ڇڏينديون آهن. جاويد نواز وڏي سِٽاءُ سان غزل لکي ٿو، جنھن ۾ تغزل جو رنگ ڄاڱري ٻيرن جيئن رتل ۽ پڪل محسوس ٿيندو آهي. رديف ۽ قافيي جو ڀچاءُ،  يا وزن جي ٺيڪ بيھڪ، لفظن جي سٺي چونڊ، خيالن جي سادگيءَ جو هڳاءُ، ڪڪوريل دل جون ڪيفيتون، خواب، انتظار، وڇوڙا، تنھايون، درد، اوجاڳا، وغيرھہ جاويد نواز جي شاعريءَ جا محرڪ آهن. “

Title Cover of book منزل ڪٿي آ

جسم تنهنجو هُيس، روح تنهنجو هُيس،

جسم تنهنجو هُيس، روح تنهنجو هُيس،
غور سان جو ڏٺم تنهنجو چهرو هُيس.

روح سان پرٿويءَ تي اچڻ کان اڳي،
آءٌ ڀي ڪنهن ستاري جو حصو هُيس.

ڪالهه تنهنجي ڪمي ڏاڍي محسوس ٿي،
تيز بارش ۾ گهر ۾ اڪيلو هُيس.

منهنجو تو کانسواءِ ڪوبه منهنجو نه هو،
آءٌ توکان سِوا بي سهارو هُيس.

ڪو سروڪار مون کي نه دنيا سان هو،
مان فقط پيار تنهنجي جو پياسو هُيس.

ٻُڪ ۾ سمنڊ کي پيو سموئِڻ گهري،
هڪڙو پاڳل هو “جاويد” نالو هُيس.