ڌنڌ جي راهه ۾ روشنائي ڪري،
ڪو ته منهنجي اچي رهنمائي ڪري.
ڀوڳنائن پٺيان ڀوڳنائون مليون،
ڇا مليو ڪنهن سان ايڏي سچائي ڪري.
نيڻ ڪنهنجا پڙهڻ ڪونه آيا ڪڏهن،
ڇا مليو مون کي ايڏي پڙهائي ڪري.
سُٽ سلجهي نه ٿو درد جي مام جو،
ذهن سان روز دل ٿي لڙائي ڪري.
بوجهه مجبورين جو کڻي ٿو هلي،
ڪوبه ڪنهن سان نه ٿو بي وفائي ڪري.
ڪنهن کان، ڪنهن کان پُڇان هاڻ “جاويد” جو،
نيٺ ويو ڪنهن طرف الوداعي ڪري.