ديوانا ۽ چريا ماڻهو، اسان کي ڪير ٿو چاهي،
اسان عيبن ڀريا ماڻهو، اسان کي ڪير ٿو چاهي.
نَوَن ماڻهن جي نظرن ۾، اسان جا خيال فرسوده،
پراڻي دور جا ماڻهو، اسان کي ڪير ٿو چاهي.
سڄي دنيا کي ٺُڪرايو، اسان هڪ شخص جي پويان،
اسان هون بي وفا ماڻهو، اسان کي ڪير ٿو چاهي.
گهٽيون، گهر، روڊ، رستا، اڄ ڏسن ٿا ايئن حيرت ۾،
هجئون ڄڻ اوپرا ماڻهو، اسان کي ڪير ٿو چاهي.
رڳن ۾ خون ٿِي هاڻي، هلن ٿا دردَ، تڪليفون،
ٿياسين لادوا ماڻهو، اسان کي ڪير ٿو چاهي.
وڇوڙي پاڻ کي تُنهنجي وکيري ڄڻ ڇڏيو آهي،
اڌورا تو سوا ماڻهو، اسان کي ڪير ٿو چاهي.