توکي ويندي ڏٺو نه ٿيون مون کان،
الوداع ڀي چيو نه ٿيو مون کان.
هڪڙو افسوس مَن ۾ رهجي ويو،
هڪڙو اظهار ڪونه ٿيو مون کان.
توکان وڇڙي روئي پيس آخر،
پاڻ تي ضابطو نه ٿيو مون کان.
هو ته مُنهنجَي وجود اندر هو،
هو جو ظاهر لڌو نه ٿيو مون کان.
شاعري
منزل ڪٿي آ
جاويد نواز جاويد جي غزلن جي ھن مجموعي جي مھاڳ ۾ بخشل باغي لکي ٿو: ”جاويد نواز جڏهن بہ ڪو غزل لکيو آهي تہ اهو دل جي گَھِراين تائين رسائي پائي وٺندو آهي. هرڻيءَ جي ڇال جھڙا نفيس غزلن جا شعر وڏي پختگيءَ جي رنگ ۾ رچيل، دل جي بٺيءَ ۾ پَچي راس ٿيل سِٽون ڪن رَس سمائي اندر ۾ تحرڪ پيدا ڪري ڇڏينديون آهن. جاويد نواز وڏي سِٽاءُ سان غزل لکي ٿو، جنھن ۾ تغزل جو رنگ ڄاڱري ٻيرن جيئن رتل ۽ پڪل محسوس ٿيندو آهي. رديف ۽ قافيي جو ڀچاءُ، يا وزن جي ٺيڪ بيھڪ، لفظن جي سٺي چونڊ، خيالن جي سادگيءَ جو هڳاءُ، ڪڪوريل دل جون ڪيفيتون، خواب، انتظار، وڇوڙا، تنھايون، درد، اوجاڳا، وغيرھہ جاويد نواز جي شاعريءَ جا محرڪ آهن. “
- 4.5/5.0
- 12
- 0
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- جاويد نواز جاويد
- ڇاپو پھريون
الوداع ڀي چيو نه ٿيو مون کان.
هڪڙو افسوس مَن ۾ رهجي ويو،
هڪڙو اظهار ڪونه ٿيو مون کان.
توکان وڇڙي روئي پيس آخر،
پاڻ تي ضابطو نه ٿيو مون کان.
هو ته مُنهنجَي وجود اندر هو،
هو جو ظاهر لڌو نه ٿيو مون کان.