چنڊ جا تمنائي:
آغا صاحب جو مجموعو هن ئي عنوان سان آهي، هي هن مجموعي جي مکيه ۽ مرڪزي ڪهاڻي آهي. هن ۾ آغا صاحب انسان جي انا کي آٿت اچڻ واري جذبي جي اُپٽار ڪئي آهي، هو راجڪمار رام جي تمثيل پيش ڪري چوي ٿو ته “اسين سڀ ننڍڙا راجڪمار رام آهيون ۽ چند جا تمنائي آهيون. اسين چنڊ جي چاهه ۾ روئيندا ۽ رڙندا آهيون، پر پوءِ ان چنڊ جي اولڙي کي ڏسي لڙڪ بند ٿي ويندا آهن. مطلب ته انسان کي گھرج ڪهڙي به کڻي هجي پر وقت سر جنهن به شيءَ مان آٿت اچيو وڃيس هن لاءِ سائي سڀ ڪجهه آهي. (8)
مطلب آغا صاحب جي لکڻين ۾ نداريت جو عنصر پڻ ملي ٿو.
آغا سليم جي ڊرامن ۽ ڪهاڻين جي مجموعن کان علاوه ناول صنف تي پڻ لکيو آهي. سنڌي ادب جي بي بها خزاني ۾ هيل تائين اسانکي آغا سليم جا چار ناول ملن ٿا، جيڪي تمام گھڻا مقبول ويا آهن. آغا سليم “روشني جي تلاش” “اونداهي ڌرتي روشن هٿ” “هم اوست” ۽ “اڻ پورو انسان” جي عنوانن سان ناول لکيا آهن. آغا جي انهن ناولن پڙهڻ سان تهذيبي قدرن جو شعور، ڪجھ وڃائڻ ۽ پائڻ جو احساس ۽ فرد جي ابديت ۽ شرافت ۾ ڪجھ ايمان جاڳي ٿو. آغا سليم جي تخليق ڪهڙي به فني قالب ۾ ڇو نه هجي، ليڪن سندس تخليق جي مجموعي مطالعي مان پڙهندڙ جو احساس ساڳئي ادراڪ جي راهن تان گذرندو سندس وجداني ڪيفيت ۾ لهندو محسوس ٿيندو. آغا جي چئن ئي ناولن ۾ هو تاريخي واقعن کي رومانيت واري انداز ۾ پيش ڪري ٿو.