باب ٻيو : سرگم جي واقفيت
سرگم ۽ بينا جو پيءُ هڪ ٻئي اسڪول ۾ ماستر هو. هن پنهنجي ٻنهي ٻارن کي هيڏانهن هوڏانهن گمڻ لاءِ آزادي ڏيئي ڇڏي هئي ۽ ٻنهي جي ماءُ به ڪڏهن هنن کي ڪجهه نه چوندي هئي. ماءُ پيءُ جي ان آزاديءَ سبب ٻئي گهمڻ جا ڏاڍا شوقين ٿي پيا. شهر ۾ جيڪڏهن ڪو جادوگر يا بازيگر آيل هوندو ته سرگم اسڪول مان بينا جا ڪتاب کڻي ڀڄندو ۽ بينا ”بيهه سرگم، بيهه سرگم،“ چوندي اُن جي پٺيان ڀڄندي ويندي هئي. ڪنهن کي به خبر ڪونه پوندي ته ٻئي ٻڌي ڪري ايئن ڀڄندا هئا.
هڪ دفعي بينا جي ماستر سرگم کي پڪڙي ورتو. اکيون لال ڪندي چيائينس، ”ڇو، ري، ڪتاب کڻي ڇو ٿو ڀڄين.“
سرگم ٻانهن ڇڏائي چيو: ”سائين، پنهنجي ڀيڻ جا ڪتاب ٿو کڻان، توهان جا نٿو کڻان.“
کڙڪ جواب ٻڌي ماستر حيران ٿي ويو.
اهو ڏسي بينا کلڻ لڳي.
ماستر بينا ڏانهن منهن ڪري چيو: ”ڇو، ري، تون ڇو ٿي کلين؟“
بينا مشڪي چيو: ”سائين توهان تي نٿي کلان. مون کي سرگم تي هيمشه کل ايندي آهي.“
ٻارن جون اِهي ڳالهيون ٻڌي ماستر به کلڻ لڳو. پر پوءِ سرگم ڏانهن منهن ڪري چيائين: ”تڏهن به توهان کي ايئن ڪرڻ نه گهرجي.“
سرگم عزت سان چيو: ”سائين، توهان کي خبر آهي ته اڄ شهر ۾ هاسانند جادوگر آيو آهي. وينس سئنيما ۾ هن جو پروگرام آهي.“
ماستر گنڀير ٿي چيو: ”هاسانند جادوگر آيو آهي ته پوءِ مان ڇا ڪريان.“
سرگم ماکيءَ کان به مٺي آواز ۾ چيو: ”سائين پوءِ جيڪڏهن هاسانند جادوگر کي اسڪول ۾ گهرايو ته اسين اسڪول مان ڇو ڀڄون.“
ماستر چيو: ”ٻيو ڪجهه چوڻو اٿئي؟“
سرگم چيو: ”توهين جيڪڏهن اسڪول ۾ جبل ٺهرايو ته اسين جبلن تي ڇو گهمڻ وڃون.“
ماستر کلي چيو: ”تون ته صفا ڳهيلو آهين. ڀلا ڪڏهن اسڪول ۾ به جبل ٺهيا آهن.“
سرگم ٺهه پهه وراڻيو: ”نه ته ڀلا توهين جبلن تي اسڪول ڇو نٿا ٺهرايو مٿي مٿي، سڀني کان مٿي. جيئن آسمان سان ڳالهيون ڪري سگهجن. پکين جون ڳالهيون ٻڌي سگهجن. سج کي لهندو ڏسي سگهجي.“
ماستر اکيون ڦاڙي سرگم کي ڏسندو رهيو. سرگم جو حوصلو وڌي ويو. چيائين: ”سائين، اسڪول ۾ ته رڳو نقشا ئي نقشا آهن. نقشن ۾ صرف شهرن، جبلن ۽ ندين جا نالا آهن. نقشن ۾ شهر جبل يا نديون ته آهن ڪو نه مان نقشن ۾ اڌ اڌ ڪلاڪ نهاريندو آهيان پر مون کي ماڻهو ته ڇا پر هڪ پکي به نظر نه ايندو آهي.“
ماستر چيو: ”تون ته عجيب آهين؟“
سرگم کلي چيو: ”سائين، مون کي اها ڳالهه ته دادا ٻن سالن کان چوندو آهي.“
”ڪهڙي ڳالهه؟“ ماستر پڇيو.
”ته مان عجيب آهيان.“ سرگم چيو.
هڪ منٽ جي اندر ماستر هڪ ڳالهه سوچي ورتي. سرگم جي ڪلهي تي هٿ رکي چيائين: ”ٻڌ سرگم، اسين جيڪڏهن اڄ سڄي ڪلاس سان هاسانند جادوگر جو جادو ڏسڻ هلون ته؟“
”ته ڇا!“ سرگم چيو: ”توهان جو ڪلاس ته چوٿين درجي جو آهي ۽ مان ته رڳو ٽيون درجو پڙهندو آهيان.“
ماستر کيس ڳراٽڙي پائي چيو: ”چڱو، اڄ کان تون چوٿون پڙهندين؟“
سرگم سوچڻ لڳو. پوءِ مشڪندي چيائين: ”نه سائين بينا مون کان ٻه سال وڏي آهي. اُن کي ته مون کان گهٽ ۾ گهٽ هڪ درجو مٿي پڙهڻ گهرجي.“
ماستر چيو: ”چڱو، توهان هاڻ پنهنجن ڪلاسن ۾ وڃو. مان سڌو هيڊ ماستر وٽ ٿو وڃان. اڄ هينئر ئي موڪل جو گهنڊ هڻايون پوءِ جن کي هاسانند جادوگر جو جادو ڏسڻو هجي اُهي مون وٽ اچن.“