• سدا حيات گوبند مالهيءَ جو اندرا پونا والا شبنم جي ڪهاڻين بابت رايو
جنن ڀوتن ۽ ديوتائن دئيتن جي زماني کان نيوڪليئر يُگ ۾ انسان جنهن وقت ۽ حالتن مان گذريو آهي، ڪهاڻي انهن جي ترجماني ڪندي رهي آهي. البت ماڊرن شارٽ اسٽوريس يعني هاڻوڪي ڪهاڻي ويهين صديءَ جي شروع ۾ وجود ۾ آئي آهي ۽ صديءَ جي ڏهاڪن سان ڪافي وسعت ۽ گوناگونيت حاصل ڪئي آهي. هاڻ ته ڪن نقادن لاءِ ڪجهه به بيان ڪرڻ البت اُها رچناتمڪ هجي ۽ دلچسپ هجي. سنڌيءَ جي ڪهاڻي هر مُکي جي زماني کان ترقيءَ جي راهه تي الاهي منزلون پار ڪيون آهن. مواد خواه حيت ‘ڪنٽينٽيڊ فارمس’ جي لحاظ کان ڪافي گوناگونيت رهي آهي ۽ سنڌي ساهت جي بهترين صنف مڃي وڃي ٿي.
اندرا جون هي ڪهاڻيون دلچسپ آهن. انهن جي مکيه آنش آهي ڪٿا وستو. ڪي واقعا ۽ ڪي ڪردار ڪهاڻي پوري ٿيڻ بعد به ياد رهڻ جي صلاحيت رکن ٿا.
اندرا جي ڪهاڻين جي خصوصيت اها آهي ته اُهي اندرا جي ڏٺل وائٺل ۽ ڪٿي انڀؤ ڪيل حالتن تي آڌارت آهن. اندرا جون ڪي ڪهاڻيون ذهن ۾ ترسي ٿيون بيهن.
مونکي تنهنجي عبادت ڪهاڻي وڻي، سندر ڪهاڻي آهي.
́‘مائي تنهنجا نصيب کُليا’، هيءَ ڪهاڻي پڙهي مون روئي ڏنو. زندگيءَ جو هڪ جيئرو جاڳندو چتر، ٻولي ڪن هنڌ ڪچي آهي، پر ڪهاڻيءَ جو سيلاب من کي ٻوڙيندو ٿو وڃي.
هيءَ ڪهاڻي پڙهندي منهنجي اڳيان تون هئين. تون، جنهن کي مون سالن کان نه ڏٺو آهي. پر تنهنجي اندر جي پيڙا، هن ڪهاڻيءَ ۾ زندگي ڀري آهي. هئڙي دک ڀري ڪهاڻي سنڌيءَ ۾ لکي ئي نه ويئي آهي.
́‘شبنم’ توکي پنهنجي راهه پاڻ چونڊڻي آهي. ڪنهن کي به ڪاپي نه ڪج.
اندرا، توکي ڪهاڻيءَ جي موضوع چونڊڻ جي صلاحيت آهي ۽ اُن کي نباهڻ جو ڏانءُ به آهي ۽ بس.
گوبند مالهي
25-11-98