بيت سمورا سنڌ جي ساگر جا موتي،
وايون سنڌوءَ ڄايون آهن
بيوس هر ڪنهن ڀيڻ لئه- مُنهنجا هَٿ پوتي،
وايون سنڌوءَ ڄايون آهن
ساههُ وڪوڙيُم سِنڌُ سان – جيئن تُنهنجي چوٽي،
وايون سنڌوءَ ڄايون آهن
جنهن جنهن ساههَ سَٺا جَبُر – تنهن تنهن جنگ جوٽي،
وايون سنڌوءَ ڄايون آهن
زاهدَ وڌن ٿيون وکون – وينديون ڪيئن موٽي،
وايون سنڌوءَ ڄايون آهن
وايون سنڌوءَ ڄايون آهن