جڳ ۾ شال مِلي- هر ڪنهن ميهرَ کي
سُهڻيءَ جَهڙي ڪا سَکي-
ڪوبه نه روحُ رُکو رَهي- سڀني ساڻ هُجي،
سُهڻيءَ جَهڙي ڪا سَکي-
چاهت ناهي سوچبي- ڪرڻي آ ته ڪجي،
سُهڻيءَ جَهڙي ڪا سَکي-
جيون خالي جام آ- اَمرَت ڪو اوتي،
سُهڻيءَ جَهڙي ڪا سَکي-
سَچو پيار ڪري، ته پوءِ- پيارَ تي سِرُ ٿي ڏي،
سُهڻيءَ جَهڙي ڪا سَکي-
زاهدَ ڪا اَهڙي اَچي- جنهن سان روح رَچي،
سُهڻيءَ جَهڙي ڪا سَکي-
سُهڻيءَ جَهڙي ڪا سَکي-