سوريءَ مٿي سيڻ، ڪھڙي ليکي سنرا؟
جيلھ لڳا نيڻ، سوريائي سيڄ ٿي!
*
سوري آھ سينگار، اصل عاشقن جو،
مُڙڻ، موٽڻ، ميھڻو، ٿيا نظاري نروار،
ڪُسڻ جو قرار، اصل عاشقن جو!
*
سوري سينگاري، اَصل عاشقن کي،
لُڏيا ڪين لطيف چئي، ٿيا نيزي نظاري،
ڪوٺيو ڪناري، آئيو چاڙھي اُن کي!
*
سُوريءَ چڙھڻ، سيڄ پَسڻ، ايُ ڪم عاشقن،
پاھون ڪين پَسن، سائو ھلن سامھان!
*
پُري پتنگ آئيا، سري وٽ ساھي،
اچي پيا آڳ ۾، ڪُڏي سڀ ڪاھي،
لاڳاپا لاھي، کائا کوري وچ ۾!
*
پتنگن پھُ ڪيو، مِڙيا مٿي مچَ،
پسي لھس نه لڇيا، سَڙيا اُتي سچ،
سندا ڳچين ڳَچ، ويچارن وڃائيا!
*
چاڙھيو چڪاسين چاءِ، آڳ ٻرندي آئيا،
وھسن واڙيءَ ڦل جئن، محنتي مچ لاءِ،
آئي پاڻ اڙاءِ، کڻي کوري وچ ۾!
*


پڇ پتنگن کي، سنديون کامڻ خبرون،
آڻيو وجھن آڳ ۾، جيءُ پنھنجو جي،
جيري جنين جي، لڳا نيزا نينھن جا!
*
محبت جي ميدان ۾، اچي پير پيان،
سر وڍڻ، ڌڙ ڌار ڌرڻ، اي سنگار سندانِ،
ڏيندا مون ڏٺانِ، مٿا محبوبن لئه!
*
”ڀڳو“ آءٌ نه وسھان، ”ماريو“ تان مڃيان،
ڪانڌ ”منھن“ ۾ ڌڪڙا، سيڪيندي سونھان،
ته پڻ لڄ مران، جي ھونس پٺ ۾!
*
تن نيڻن ڪي نيران، جن ساجھر سيڻ سانڀيٽيا،
جيءَ جسي ۽ جان، ڪر حضوري حج ڪيو!
*
ڪاري ڪڪر ھيٺ، مون جھيڙيندي ڇڏيا،
ڪارا ڪُند ھٿن ۾، اڙل وڇيرا ھيٺ،
ٿي تنين سين ڏيٺ، موٽڻ جن ميھڻو!
*
گھرن ۽ گھٽڪن، وٽيون پين وھ گاڏيون،
بدہ ساقي برخيز، پيار کي پرين،
پڪين نه پرچن، مٽ تڪيائون منجھيان!
*
لڊوڻيا لوڌي ٿئا، وتن منجھ وصال،
اڄ آرتو اکين، ڪاڪ پيتائون ڪال،
جانب جي جمال، رڱي پس! ريٽو ڪيا!
*
( شاھ عبداللطيف ڀٽائيؒ )