نعت
ٻڌائي ڪو مون کي مديني جون ڳالهيون،
مٺي محب دل جي نگيني جون ڳالهيون.
ڏسان سَبز گُنبد، او، دلڙيءَ کي ٺاريان،
سائينءَ جن جي سِڪَ ۾ هَنجون ويٺو هاريان،
وَڻن ٿيون نوراني خزيني جون ڳالهيون.
هر سال حاجي سڳورا وڃن ٿا،
مديني شهر کي ڏوري ڏسن ٿا،
ڪن ٿا سفر ۽ سَفيني جون ڳالهيون.
مديني جي خوشبوءَ مُعطر ڪري ٿي،
محبت مديني جي مؤثر ڪري ٿي،
وڻن ٿيون پرين جي پَسيني جون ڳالهيون.
”ڪليري رشيد“ کي ڪيو سڀ دعائون،
مؤلا پَسائي، روضي جون ڇَانئون،
آهن ربَ کي معلوم، سيني جون ڳالهيون.
***
مُلڪ مُحمد پاڪَ جو مؤلا،
پَروَرَ مون کي تون پَساءِ،
روضي رسول الله جي سامهون،
مالڪ سائين مون کي پُڄاءِ.
هِتڙي سِڪان ٿو سنڌ ۾،
سهڻي جي سِڪَ آهي جِند ۾،
واڳ منهنجي مؤلا سائين،
جلد مديني پاڪ وَراءِ.
خاڪِ مديني جي چُمان،
سُرمو اکڙين جو ڪيان،
گبند خِضرا جو تون،
اکڙين سان ديدار ڪراءِ.
مسجد نبوي ۾ وڃان،
رياضُ الجنت ۾ نفل پڙهان،
عيبن هاڻي هن بندي جون،
سموريون دعائون اَگهاءِ.
”رشيد ڪليري“ کي تون مؤلا،
جلد مديني پاڪ رساءِ،
حُب حبيب جي آهي دل ۾،
سنڌ ۾ مالڪ ڪِين سِڪاءِ.
***
[b]نعتيه مولود
[/b]
ڀلو مهمان آيو آ، ماههِ رمضان آيو آ،
سڀئي مومن ٿيو خوش اڄ، خدا وارو وَرايو آ.
ڪئي رَب پاڪَ رحمت آ، پنهنجي سهڻي ٿي قسمت آ،
ڀلو مهمان آيو آ، ماههِ رمضان آيو آ،
سڀئي مومن ٿيو خوش اڄ، خدا وارو وَرايو آ.
ٽيهئي روزا سنڀاري رک، بيهي قرآن سهڻو ٻڌ،
ڀلو مهمان آيو آ، ماههِ رمضان آيو آ،
سڀئي مومن ٿيو خوش اڄ، خدا وارو وَرايو آ.
ذڪر اَذڪار جو مهينو، آهي هُٻڪار جو مهينو،
ڀلو مهمان آيو آ، ماههِ رمضان آيو آ
سڀئي مومن ٿيو خوش اڄ، خدا وارو وَرايو آ.
ويو ٿي قيد شيطان آ، ٿيو اڄ راضي رحمان آ،
ڀلو مهمان آيو آ، ماهه رمضان آيو آ،
سڀئي مومن ٿيو خوش اڄ، خدا وارو وَرايو آ.
کُليا دروازا جنت جا، ۽ بند دَر ٿي ويا دوزخ جا،
ڀلو مهمان آيو آ، ماههِ رمضان آيو آ،
سڀئي مومن ٿيو خوش اڄ، خدا وارو وَرايو آ.
”ڪليري“ خوب خوشيون ڪر، ”رَشيد“ سارا روزا رک،
ڀلو مهمان آيو آ، ماهه رمضان آيو آ،
سڀئي مومن ٿيو خوش اڄ، خدا وارو وَرايو آ.
***
هي دنيا جنهن جي ڪري ته ٺهي آ،
سو نبي آ، نبي، منهنجو سهڻو نبي آ.
عرش ۽ فرش تي جنهن جي حڪومت
نبوت آ، اُن جي، ختمِ نبوت،
غلام جنهن جي دَرَ جو وحي آ.
نمازون ۽ روزا جنهن کي مليا هِن،
قرآن جا سيپارا ٽيهه ئي لٿا هِن،
قرآن مان ئي ساري خبر پئي آ.
مدينو شهر ته سهڻي جو گهر آ،
ساري دنيا کان بهتر شهر آ،
اُٺو نورِ رحمت جو جِت هَر گهڙي آ.
”رشيد ڪليري“ جن روضو ڏٺو آ،
مَرڻ تائين تِن کان نه وِسري سگهيو آ،
مُحمد سان جنهن به محبت رکي آ.