ڏوهيڙا، بيت ۽ چوسٽا
”رشيد“ ٿيندي عيد، ايندين جي اڱڻ تي.
***
سڏائڻ سولو، اوکي آهي ياري،
ياري نڀائڻ واسطي، بار پون ٿا باري،
چاهت چوڌاري، رکڻي آهي روح ۾.
***
موبائل جو دؤر آ، محبت وئي گهٽجي،
ميسجن تي ماڻهون، ڪن ٿا گذارو،
رشيد رِهاڻيون، ۽ رغبت وئي گهٽجي.
***
دلبر رُسي ٿيو ڌار آ، مان ڇا ڪِيان؟
بند ٿي ويو ديدار آ، مان ڇا ڪِيان؟
***
ڇڏ ريت رُسڻ جي سهڻا، تون وڃ نه،
يار رُسي ”ڪليري رشيد“ کي ڏسي،
مُنهن نه مٽ محبوب تون.
***
ڇڏ رُسڻ جي سهڻا ڪر قربائتي بات،
ناههِ ننڊ نيڻن کي، توڙي ڏينهن يا رات،
”رشيد“ کي آ تات، تو مٺي محبوب جي.
***
سمجهي وڃ تون سنڌي ۾، ٿي ساجن سياڻو،
ٺهي ڪِٿ ماڻو، ”ڪليري“ سان قرب ۾.
***
ٿڪو آهيان يار جون واٽون نهاري،
توکي دل ملڻ ساريو ٿي ساري،
هي اڱڻ اُجاري، ”ڪليري“ تي قرب ڪر.
***
نوخيز عمر ۾ جانيئڙا، تون گهم نه سر بازار،
هر پَلَ مون کي خوف آهي، ڪو نظر نه هڻئي يار،
تون سهڻو سراپا سون آهين، تون قدرت جو شاهڪار،
تون منهنجو آهين يار، ”ڪليري“ چئي قسم سان.
***
آڪڙ نه ڪر انسان ايڏي، رَب قادر ۽ قهار اَٿئي،
بادشاهن کي ٿو فقير ڪري، اهو مرضيءَ جو مختيار اَٿئي،
دولت جي نشي ۾ چُور نه ٿي، اها دولت ڏينهڙا چار اَٿئي،
”رشيد ڪليري“ صلاح تون مڃ، مغروري چڱي نه يار اَٿئي.
***
سِڪَ لڳي آ سهڻا تنهنجي، تون ويهه نه مون کي وساري،
پَلَ پَلَ ڏينهن رات، منهنجي دل ٿي توکي ساري،
وئي ننڊ ڦٽي ويو چين منهنجو، راهون تنهنجون نهاري،
وڃ مٺڙا مُنهن ڏيکاري، ڪري قرب پنهنجي ڪليريءَ تي.
***
نٿو وسري تون محبوب مٺا ۽ ياد تون صبح و شام،
سِڪ ۾ ويٺو سِڪان مان ڪيو وڇڙي تنگ تمام،
نٿو لهي پنهنجي لبن تان، نازڪ تنهنجو نام،
ڪر اچڻ جو انجام، قرب وارا ”ڪليري“ ڏي.
***
[b]چوسٽا
[/b]
شاعريءَ سان منهنجي، محبت ٿي وئي آ،
لفظن سان پنهنجي، چاهت ٿي وئي آ،
اَي رشيد ڪليري، ڇڏيان ڪيئن هِن کي،
منهنجي زندگيءَ جي، ضرورت ٿي وئي آ.
***
جنهن جي ڪري مون، زمانو ڇڏيو آ،
ڪري اُن مون کي، بيگانو ڇڏيو آ،
رشيد اسان ڀل، رهون نه رهون پر،
زماني لاءِ پنهنجو، فسانو ڇڏيو آ.
***
محفل سجايم، سڄڻن جي خاطر،
دوست گهرايم، سڄڻن جي خاطر،
ڪيم ڪاڄ جيڪا، آهي منهنجي حيثيت،
رشيد اڄ ڳايم، سڄڻن جي خاطر.
***
ڪري پنڌڙا پيارا توڏي اچان ٿو،
ڪشالا ڪري مان تو وٽ پُڄان ٿو،
ڪري اِهڙيون ڳالهيون اندر ٿو ساڙين،
ڪُڇان ڪين مان بس! روئي ڏيان ٿو.
***
”ڪليري“ کي محبت جو نقطو ٿو گهرجي،
نه ملڪيت نه دولت ۾ حصو ٿو گهرجي،
سڪ سان ٻه لفظ اسان سان ڳالهايو،
اوهان جو کِلندڙ چهرو ٿو گهرجي.
***
اوهان جون گلائون، اسان کان نه ٿينديون،
دلبر سان دغائون، اسان کان نه ٿينديون،
اسان اوهان ڀل، ڪجهه ڀي چئو پر،
”رشيد“ جفائون، اسان کان نه ٿينديون.
***
نازڪ نماڻين، نگاهن تان صدقي،
عجيبن جي سڀني، اَدائن تان صدقي،
”رشيد ڪليري“ آهيان ڀاڳ وارو،
رَب جي اهِڙين، عطائن تان صدقي.
***
اسان کان چڱا هِن، زماني جا ماڻهو،
سياڻا ٿي ويا هِن، زماني جا ماڻهو،
”ڪليري“ اسان ته، سادا ئي رهياسين،
تبديل ٿيا هِن، زماني جا ماڻهو.
***