ڪر ڀلو ته ٿئي ڀلائي
پر ”لڳي ته گھڻي پريشان ٿي“ عمران چيو، ارشد ساڳي ڳالھ ڪئي ته،”سائين بک به ته پريشاني آهي هي غيرت مند ماڻهو مجبوريءَ ۾ هٿ ته ٽنگين ٿا پر دِلي طور شرمسار هجن ٿا ان ڪري فڪر ۽ پريشاني سندن منهن مان ظاهر پئي ٿيئي“. عمران سوچ ۾ پئجي ويو کيس احساس ٿيو ته دنيا ۾ وڏو ڏک غربت ۽ بي وسي آهي هڪ بيواه عورت جي مدد ڪرڻ ثواب آهي يقيناً هن جا ٻار به هوندا جن جي لاءِ هيءَ صبح کان هتي راشن لاءِ پئي واجھائي اهو سوچي هن هڪ پنو کنيو ۽ پين کڻي هن عورت جي لاءِ ڏهن ڏينهن جو سيڌو لکي پرچي ارشد کي ڏنائين، ارشد حيران ٿي ويو، چيائين، ”صاحب هي ته ڪافي ڏينهن جو سودو آهي وڏي صاحب۽ منشيءَ کي خبر پئي ته ناراض ٿيندا“!، عمران چيس ته، فاالحال هن کي سامان ڏئي ۽ ڪنهن سان ڳالھ نه ڪج“ راشد خوش ٿيو ۽ سندس سيٺ جو پٽ سخي ۽ مهربان آهي. هن ٻن وڏن ٿيلهن ۾ سودو وجھي انهيءَ عورت کي ڏنو جا شڪراني جي نظر سان عمران ڏي نهاريندي ٿيلها کڻي اڳيان رواني ٿي سندس اکين ۾ آيل پاڻي عمران کان ڳجھو نه رهيو. عمران کي خوشي ٿي ته اڄ جي ڏينهن هُو ڪنهن جي ڪم آيو. اهو ڪم ڪري کيس دلي سڪون مليو. هن حساب لڳايو ته سندن دوڪان جي ڪمائيءَ مان والد ڪيترائي گھر وٺي ڇڏيا آهن جن جي هر مهيني ڪافي مسواڙ اچي رهي آهي ۽ ان کان سواءِ هو پاڻ پڻ ٻين اڄڪلھ جي نوجوان ڇوڪرن وانگر ڪو غلط شوق نٿو رکي وٽس پنهنجي بئنڪ اڪائونٽ ۾ پڻ ڪافي پئسا پيا آهن جن مان هو غريبن جي مدد ڪري سگهي ٿو.
اهڙيءَ ريت پنهنجي نوڪرن جي مدد سان هن غريبن کي سامان ڏيڻ جو سلسلو شروع ڪيو جنهن ۾ ڪنهن هڪ ڪٽنب کي مهيني ۾ هڪ دفعو پرچيءَ تي سودو لکي ڏيندو هو ۽ اها پرچي کڻي جڏهن اهو شخص سندس دوڪان تي ويندو هو تڏهن مفت ۾ اهو سودو ملندو هو ان ريت عمران لک روپين جو سودو ٻن مهينن ۾ ورهائي چڪو هو. هاڻي سندس بئنڪ اڪائونٽ ۾ ويھ هزار بچيا هئا اڃان هن ٻئي پئسي جي بندوبست جو سوچيو پي تيستائين سندس پيءُ کي هن سلسلي جي خبر پئجي ويئي هن عمران کي گھرائي دڙڪا ڏنا ۽ چيائين ته، ”ابا! هيءُ پرچيءَ وارو ڪهڙو سلسلو آهي“؟ عمران طريقي سان مڪمل ڳالھ والد کي ٻڌائي پڻس تي ته ڄڻ ڪا ڇپ ڪري هُو هڪو ٻڪو ٿي ويو پڇيائين، ”پئسا ڪٿان ٿو خرچ ڪرين“، عمران وراڻيو ته، ”پنهنجي بئنڪ اڪائونٽ مان“، الله بخش کي ڪاوڙ اچي ويئي پر پاڻ تي ضبط ڪندي ٻيهر چيائين، ”ڪيترا پئسا آهن تو وٽ؟ ۽ ڪيترا خرچ ڪيا اٿئي انهيءَ خيرات ۾“؟ عمران جواب ڏنو، ”هڪ لک خرچ ڪيو آهي باقي ويھ هزار ڪندس“، الله بخش ٽوڪ مان چيو، ”پوءِ ڇا ڪندين“؟ عمران اکيون هيٺ ڪري چوڻ لڳو، ”بابا! ان کان پوءِ دوڪان تي ويهڻ جو توهان جيڪو پگهار ڏيندا اهو خرچ ڪندس پر توهان جي مرضيءَ جي بغير توهان جي پئسن مان هڪ روپيو به الله جي راھ ۾ ڪونه ڏيندس، پئسا نه هوندا ته خاموش ٿي ويهي رهندس“.
الله بخش چيو ته،”تون هاڻي وڃي سگهين ٿو، مئنيجر کي موڪل“. مئنيجر جيئن ئي سيٺ الله بخش وٽ پهتو هن کيس سختيءَ سان چيو ته، هن معاملي تي ڌيان ڏئي ۽ عمران کان اهي پئسا وصول ڪري جيڪي هو سودي جي صورت ۾ دوڪان مان ورهائي چڪو آهي. عمران سڄي ڳالھ ٻڌي ورتي هُو ته ذهني طور تيار هو ۽ هڪ رجسٽر به راشد جي مدد سان اڳ ۾ ٺاهيو هئائين جنهن ۾ انهن غريب ماڻهن جي فهرست ۽ ڏنل سامان جو حساب ڪتاب هو. هن مئنيجر کي نه فقط هڪ لک روپين جو چيڪ ڏنو جيڪو خرچ ٿي چڪو هو پر ويهن هزارن جون ٻيون به پرچيون ۽ چيڪ لکي ڏنا ته جيئن هن مهيني جي رهيل خيرات مڪمل ٿي وڃي اهڙيءَ ريت سندس بئنڪ اڪائونٽ ته ختم ٿي ويو پر هن ڏک ته ڪونه ڪيو پاڻ اطمينان محسوس ڪيائين ته هڪ نيڪيءَ جي ڪم ۾ هٿ ونڊايو هئائين پر اهو به سوچڻ لڳو ته، ”ڇا اهو چڱائيءَ جو سفر ختم ٿي ويو؟ هاڻي ڇا ٿيندو؟ ”اڃان انهن سوچن ۾ هو ته راشد اچي کيس اطلاع ڏني ته ڪير توهان سان ملڻ آيو آهي؟ هُو اٿي بيٺو ته هڪ شخص اچي ساڻس هٿ ملايو ۽ چيو ته،”هتي ويجھو هڪ هوٽل آهي هلي اتي ويهون ٿا آئون توهان جي واکاڻ ٻڌي آيو آهيان منهنجو نالو غوث بخش آهي آئون توهان جي ڪم ۾ ٻانهن ٻيلي ٿيڻ ٿو چاهيان؟، پر اهو ٻڌايو توهان جي فنڊنگ ڪير ڪري رهيو آهي ۽ اهو ڪم خيرات جو ڪهڙي مقصد هيٺ ڪري رهيا آهيو“. عمران کي کل اچي ويئي هن کيس ٻڌايو ته، ڪابه فنڊنگ ڪٿان به ڪونهي هُو پنهنجي بئنڪ اڪائونٽ ۾ پيل پئسي مان خيرات ڪندو هو هاڻي اهي ختم ٿي ويا آهن. غوث بخش هڪدم چيڪ بڪ ڪڍي کيس هڪ لک جو چيڪ لکي ڏنو ۽ چيو ته،”آئون هر ڇهن مهينن کان پوءِ توهان کي لک روپيا ڏيندو رهندس پر نيڪيءَ جو هيءُ سفر جاري رهڻ کپي“. عمران پڇيو ته،”سر! توهين ڪير آهيو ۽ مون تي ايترو اعتبار ڪيئن پيا ڪريو“؟ غوث بخش مُرڪي وراڻيو ته، ”آئون هڪ واپاري آهيان منهنجون ڪيتريون ايجنسيون آهن ۽ ڀلي آمدني آهي پر آئون گھڻو مشغول رهندو آهيان مستحق ماڻهن کي ڳولهڻ ۽ انهن جي لاءِ سودو وٺي کين پهچائڻ منهنجي لاءِ ڪجھ مشڪل آهي مون توهان جي باري ۾ معلومات گڏ ڪئي آهي ۽ توهان جو ڪم تمام صحيح معلوم ٿيو آهي ان ڪري هيءُ چيڪ قبول ڪريو ۽ هڪ رجسٽر تيانهيءَ جو حساب بيشڪ لکو“ ۽ پنهنجو ڪارڊ ڏيئي کيس چيائين ته، ”آئون چاهيان ٿو هيءُ ڪم هڪ مظبوط ۽ منظم طريقي سان ٿيئي، آئون توهان کي ٻيا پئسا به جلد ڏيندس“. غوث بخش هليو ويو ۽ عمران ڪافي وقت سندس ڏنل چيڪ کي ڏسندو رهيو ٻئي ڏينهن اهو چيڪ ڪيش ٿيو ته سندس دل باغ ۽ بهار ٿي ويئي. هُن هڪدم نئون رجسٽر کڻي امداد لاءِ غريبن جي لسٽ ٺاهڻ شروع ڪئي اهڙيءَ ريت چند مهينن کان پوءِ غوث بخش ٻيهر وٽس آيو هن دفعي هُن سان گڏ وڪيل به هو جنهن سڄو کاتو ڏٺو ۽ غوث بخش خوش ٿي کيس ٻيو چيڪ ڏنو گڏ صلاح ڏني ته هو هن کي وڏي پئماني تي ڪري ڪنهن تنظيم يا ٽرسٽ جي صورت ۾ ۽ ٻين خيرات ڏيندڙ باحيثيت شخصن کي به شامل ڪري.
عمران ان ريت ئي ڪيو سڀ کان پهرين ”بسم الله ٽرسٽ“ جي نالي سان جماعت کي رجسٽر ڪرايائين ۽ ٻين ڪيترن خير ڪڍندڙن کي پاڻ سان ملائي ڇڏيائين سندس اهو ڪم وڏي پئماني تي ٿيڻ شروع ٿي ويو هاڻي ڪيترن هنڌان چيڪ ملڻ لڳا. بازار ۾ يونين وارن پنڻ وارن تي پابندي لڳائي ڇڏي هر ضرورت مند کي عمران جي دوڪان تي موڪلڻ لڳا.
عمران جي پيءُ جي گھڻي ناماچاري ٿيڻ لڳي بازار جي يونين وارن کيس نائب صدر ڪري چونڊيو ۽ سندس دوڪان تا سودي جو کپ گھڻو ٿيڻ جي ڪري دوڪان ترقي ڪرڻ لڳو. اڳ ۾ فقط ٻه نوڪر هئا ۽ هاڻي ته ڇھ نوڪر ٿي ويا ۽ ٻين شهرن ۾ پڻ اناج هول سيل ۾ موڪلڻ شروع ڪيائون ايتري ته برڪت پئي جو خيرات سبب دوڪان جي ترقي چوڻي ٿي ويئي جيئن رب پاڪ قرآن پاڪ ۾ خيرات جي وڌائڻ جو يقين ڏنو آهي اهو عمران جي هن عمل سان ثابت ٿي ويو.