لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

پھاڪن جي پيڙهه

پهاڪن کي لوڪ ادب ۾ تمام سُٺي اهميت حاصل آهي ۽ سنڌي پهاڪا ٻهراڙين جي ڪچهرين ۾ ورجايا ويندا آهن. هي پهاڪن جو ڪتاب ”پهاڪن جي پيڙھ” مسٽر ڀيرومل مهرچند آڏواڻيءَ جو لکيل آهي.
Title Cover of book پھاڪن جي پيڙهه

46. ٻائي جو ٻائو، تيوڻ جو تيوڻ.

بنياد:
ڪنھن ٻائي کان پڇيائون ته؛ ”نالو ڇا اٿيئي؟“
هن چيو ته؛ ”واڱڻ داس“
هن جي نالي جي اکري معنى آهي؛ سيئل واڱڻ. تڏهن اڳلن ائين چيو. (رام چند مورج مل)
هنديءَ ۾ به چوڻي آهي ته؛ ”باواجي ڪي باواجي، باجنتري ڪي باجنتري“.
اهو هن ڪري چيائون جو؛ هڪڙي ٻائي کان ڪن شبد ڪرايا پر ڪو ڍولڪ وڄائڻ وارو ڪو نه هو. تنھنڪري کيس چيائون ته؛ ”ڳاءِ به تون ته وڄاءِ به تون.“
اهڙيءَ طرح جڏهن ڪنھن کي ٻه جدا ڪم ڪرڻا پون يا ڪا شيءِ ٻن طرح ڪم اچي، تڏهن ائين چئبو آهي.
ڏکيا لفظ:
داس معنيٰ سيئل تيوڻ.