86. چريا ڏئي چار، وڇان وٺجي هڪڙي.
بنياد:
واڇان نالي هڪ چري زال ٿي گذري آهي. هوءَ پاڻي پيئندي هئي، پرڻ ۾ ۽ ڇيڻا ٻڌندي هئي نوڙيءَ سان. هڪڙي ڏينھن ڇيڻن جي ڍڳ کي نوڙي ويڙهي وٺي ڇڪ ڏنائين ته ڇيڻا سڀ نوڙيءَ مان نڪري ويا. ٻه چار ڀيرا ٻڌڻ جي ڪوشش ڪيائين پر ڇيڻا نه ٻڌي سگهي. تڏهن ڪڪ ٿي ڇيڻن کي چيائين ته؛ ”ٻجهو ته ٻجهو، نه ته مور نه ٻجهو.“
انھيءَ ڪري مٿيون پھاڪو، اکري معنى موجب، هن طرح به چوندا آهن:
”چريا ڏيئي چار واڇان وٺجي هڪڙي،
سڻ واڇان جا پار، جا نوڙي کڻي هلي ڇيڻن کي،
چي؛ ٻجهو ته ٻجهو نه ته مور نه ٻجهو.“
مطلب هي آهي ته چار چريا ايتري چريائي جيڪر ڪين ڪن، جيتري جيڪر هڪڙي واڇان ڪري. يعني واڇان چئن چرين جي مَٽُ آهي.
هي پھاڪو بيعقلن سان لڳائبو آهي.