140. هٿ جنين جو هيئن، پھرين پتڻ سي لنگهن.
بنياد:
هڪ لڱا، شاهه عبداللطيف ڀٽائي ۽ مدن ڀڳت، ڪنھن پاسي گهمڻ ٿي ويا. پنڌ پتڻ لانگهائو هون. جڏهن درياءَ تي ويا، تڏهن ڏسن جو پاتڻي پھريون پور ڪڍيو ٿو وڃي. مدن ڀڳت پاتڻيءَ کي هڪل ڪري چيو ته؛ ”ٻيڙي وراءِ ته اسين به پھرئين پور ۾ هلون.“
پاتڻيءَ چيو ته؛ ”موٽندس ڪين! توهان ترسو! توهان کي ٻئي پور ۾ وٺي هلندس!“
مدن ڀڳت چوي ته؛ هلون ته پھرين پور ۾. هن پوءِ پاتڻيءَ کي ٻيڻو، ٽيڻو ڀاڙو باسيو پر پاتڻي مڙيئي نه. پوءِ ته پنج رپيا آڇيائينس. پاتڻي ناڻي تي هرکي ٻيڙي ورائي آيو ۽ هنن کي پھرين پور ۾ وٺي ويو.
تنھن تي ماڻھن ائين چيو.
مراد ته هٿ ڇوٽ ڇڏبو ته ڪم اڻ-پڇو ٿيندو.
ڏکيا لفظ:
هٿ هيئن معني سنئون يا کليل هٿ جو سنئين ڏيڻ لاءِ تيار هجي.