95. ڌڻي ڏيڻ تي اچي ته چپر چيڙي به ڏئي.
بنياد:
هڪڙو ماڻھو جهنگ مان پئي ويو. واٽ تي حاجت ضروري جي خيال ٿيڻ سببان، ڪنھن گوشائتي هنڌ وڃي ويٺو. هن کي آبدست لاءِ پاڻي نه هو. تنھنڪري پٽ تي گيسي گهي، بت صفا ٿي ڪيائين ته ٿڙن وٽ، ٺڪري لڳيس جا زمين ۾ گتي پيئي هئي. هن زور ڏيئي اها ٺڪري زمين مان ٿي ڪڍي ته ناڻي جي دکي نڪري آئي. تنھن تي ائين چيائين.
ڀيٽيو:
1- الله ٿئي راضي ته ڌوڙ مان به ڌن.
2- الله ٿئي راضي ته واريءَ مان به ڌن.