اُڃَ
منھنجي دل ۾ خوشيءَ جي هولي مچي وئي هئي. هر طرف رنگ ئي رنگ نظر آيا هئا. تنھنجا چَپَ منھنجي هٿن جون سرحدون پار ڪري منھنجي لبن تائين پھچي ويا هئا. تنھنجي لمس منھنجي روح کي بي چين ڪري ڇڏيو هو. پر تون منھنجا سڀ رستا بند ڪري اچانڪ ڪاڏي هليو وئين. "اچ مونکي هڪڙو دفعو ڏسي وڃ، ڇو تہ منھنجي لبن تي مرڪ جي لاٽ آخري هڏي جي انتظار ۾ آهي. منھنجا ٻول اداسيءَ جي تتل واري ۾ ڍڪجي ويا آهن ۽ منھنجي دل پنھنجي وڃايل تخت لاءِ هر پل منتظر آهي. تون منھنجي بي چين روح کي اهڙي اُڃ ڇو ڏئي وئينءَ جنھن کي فقط موت جو پُر پيالو ئي اُجهائي سگهي ٿو."