نفيس انسان سجاد ميراڻي
الائي ڇو سجاد کي مان جڏهن به پنهنجو ادبي پورهيو ڪتابي صورت ۾ آڻڻ لاءِ چيو ته پاڻ هميشه ڪن لاٽار ڪندو رهيو پر نيٺ آخرڪار هن پنهنجي ڪويتائن جو ڪتاب ڇاپائڻ لاءِ هائوڪار ڪئي.
سندس شاعري کي پرهڻ سان اسان کي سندس سوچ جي وسعتن جو اندازو ٿئي ٿو جنهن سوچ ۾ درد به آهي ته خوسي به ڪائنات جي اتاهه سونهن به ۽ ڌرتيءَ جي دردن جي ڪٿا به جيڪڏهن توهان سندس نظم پڙهندو ته توهان کي هن جي نظمن ۾ ”گلزار“ جي نظمن جهڙي گهرائي ملندي ۽ جيڪڏهن توهان سندس غزل پڙهندو ته توهان کي پروين ساڪر ۽ ناصر ڪاظمي جي غزلن جهڙي چاسني ملندي.
سندس ويجهو رهندڙ دوست ڄاڻن ٿا ته سونهن سندس ڪمزوري آهي تنهنڪري ئي پاڻ هڪڙي هنڌ چئي ٿوته:
سونهن سڏي سجاد ميراڻي منهن موڙي
اهڙي غلطي ڄاڻي واڻي ڪيئن ڪندو
ان کانسواءِ ڪيترائي شعر سندس سوچ جي عڪاسي ڪن ٿا جيئن:
اسان جا ڏوهه ڏسو ٿا ثواب ڀي ته ڏسو
اسان جي عشق سڳوري جو باب ڀي ته ڏسو
ائين ئي ڪفر جي فتويٰ ڏيو ٿا رندن تي
لکيل ڪتاب ۾ ڇاهي ڪتاب ڀي ته ڏسو
اسان جي دعا آهي ته سجاد ۽ سندس قلمي پورهيو ائين ئي سدائين اسان جي نظرن جي سامهون رهي ۽ اسان جي رهنمائي ڪري اسان جون چاهتون،اسان جون محبتون ۽ دوستن جو ساٿ هميشه سجاد سان گڏ هوندو.
مخدوم شمس
پريالوءِ
26. 2005.07ع
makhdoomshams@hotmail.com
makhdoom_s@yahoo.com