تُون ئي مولى
ڪنهن کي نه وسارين ٿو
پالين ٿو ڪروڙن کي
مارِين ٿو، جيئارين ٿو
هڪ مان ته نه پر سارِي
مخلُوق سنڀارين ٿو
هر روز تُون سونهري
نئون سّجُ اُڀارين ٿو
تُون چنڊ جي چانڊوڪي
هر واٽ تي هارين ٿو
گجگوڙ ۾ کنوڻين ۾
بس تُون ئي پڪارين ٿو
برسات جي بُوندن سان
ٿربر کي بهارين ٿو
مهراڻ جي مؤجُن مان
پوکن کي پيئارين ٿو
بي انت پکين کي تُون
آزاد اُڏارين ٿو
تُون ئي ٿو ڪرين ناخوش
تُون ئي ته اُٿارين ٿو
تنهنجو آ شڪر مالڪ!
ڏئي علم اُجارين ٿو
”ياسر“ جي دُعائن کي
هرگز نه ڌڪارين ٿو
(27 جُولاءِ 2012ع)