گھُگھُو گھوڙو
ياد نه ٿوٿئي ٽِن جو کوڙو
ڪاٺ جو گھوڙو بابي آندو
هاڻي ناهيان ويهندو واندو
اڳتي پُٺتي جھُولي جھُوٽي
سير ڪريان ٿو اکڙيُون ٻُوٽي
ٽمبڪٽُو کان دادُو، مورو
سيوهڻ، ٿر کان اڳتي ٿورو
گھُگھُو گھوڙو سير ڪرائيَ
مُون کي سارو ڏيهُه گھمائي
رنگ به سهڻو گَهِرو ناسي
چال چلت ڀي خُوب ۽ خاصي
ڪنڌ تي بُشڪُون، پُڇ ڊگھيرو
”هڻ... هڻ...“ هڻڪِي ڏئيَ ٿو ڦيرو
هينڊل نڪتل آهه ڪَنن کان
ويهي پڪڙيان کيس ٿو جن کان
روز ڪريان ٿو سير گھڙي کن
ڪانه گھڻي ڪا دير، گھڙي کن
پوءِ رکِي پاسي تي گھوڙو
ياد ڪريان ٿو ٽِن جو کوڙو
آچر تائين ياد وڃي ٿي
خوش منهنجو اُستاد وڃي ٿي
راند ۽ رُوند به آهه ضرُوري
علم سان رکڻِي ناهي دوُرِي
(15 جُولاءِ 2012ع)