ڀلارو ڀٽائي رحه
سچ پچ ته سڄيءَ سنڌ جو آ ساههُ ڀٽائيرحه
ٽي سئو کان مٿي سال ٿيا جنهن جي ڄمڻ کي
تنهن پاڻ عبادت ٿي سَڏيو پنهنجي سُخن کي
”ڀئِين پور“ جي هُئي ڀُونءِ ۽ ”هالا جِي حويلي“
ڄائو ته رهي ڪانه بنهه سنڌ اڪيلِي
هُو ”شاهه حبِيبڻ“ جو هو فرزند سدورو
توڙي جو پڙهيو ظاهري اسڪُول ۾ ٿورو
پر پو به سندس دل ۾ هيو علم ــ اُجالو
ٻارن ۾ عجب ٻار هُيو نيڪ نرالو
هُو هِند گھميو، سنڌ گھميو، شعر چيائين
الله جا اسرار، عجب راز لڌائين
ماڻهن تي، مڪانن تي سوين بيت چيائين
هن ديس جي هر درد جو اظهار ڪيائين
پيغام سڄو پيار جو آ جنهن جو رسالو
هر بيت ڀٽائيءَ جو آ ڀرپُور اُجالو
”تنبُور“ جي نالي سان ڏنئين ساز بڻائي
جنهن تي ٿا پڙهن بيت ۽ وايوُن به وڄائي
سيرن ۽ سفر منجھه سڄي عُمر گذاري
وهنوار ۽ ڪردار کي سوچُن ۾ سنواري
پو شاهه اچي نيٺ اُها ڀِٽَّ وسائِي
آ هاڻ دفن پاڻ جتي شاهه ڀٽائيرحه
الله کي خاموش عبادت ۾ سنڀاري
هڪ ڏينهن ويو نيٺ هُو دنيا مان گذاري
اڄ پريت ــ نگر شاههرحه جو ”ڀٽ شاهه“ ٿو سڏجي
جنهن شهر ۾ چاهت مان سڄي سنڌ ٿي گَڏجي
هر سال صفر منجھه هتي عُرس لڳي ٿو
ماڻهن جو عقيدت مان وڏو ميڙمچي ٿو
آئينو سڄيءَ سنڌ جو آ شاهه ڀٽائيرحه
تاريخ ۽ تهذِيب جو ويساهه ڀٽائيرحه
(آگسٽ 2012ع)