مُنهنجو بابو
سڄي جڳ کان ڀَلو آ مُنهنجو بابو
سندس نالو بڻيو مُنهنجِي سُڃاڻپَ
ادب، اخلاق، سيکاريئِين سياڻپَ
وٺي آڱُر سندس هلندو هيُس مان
سهاري سان سندس وڌندو رهيس مان
رَسايئِين عِلم ڏيئي اؤج تائين
نه ڪو انگل ڪڏهن ڀي ٽاريائِين
ٻُڌاييئِين ڪُوڙَ سان نفرت ڪرڻ ڀي
صداقت جَي ڏسيئِين ترهَي ترڻ ڀي
سدا پنهنجِي پُٺيءَ تي جنهن کنيو ٿي
ڪڏهن گھوڙو ڪڏهن هاٿي بڻيو ٿَي
ڪُلهن تي جنهن کڻِي هَر هَر گھمايو
سدائين ساهه سان سانڍي نِپايو
چميُون ڏيئِي اکين تي ٿيَ کنيائِين
نظر جو نُور ڀِي مُونکي چيائِين
چڱائِيءَ لاءِ بابلَ جُون چماٽُون
ڏَسِينديُون ٿَي رهيُون ڏاهپ جُون واٽُون
چڱو چوکو سدا اوڍيئِين اسان کي
غلط هر ڳالهه کان روڪيئِين اسان کي
ابو آ ڇانوَ ڀي، مُنهنجو ڇپر ڀِي
ڏَسيندڙ پيارَ جو پهريون اکر ڀِي
دُعا مُنهنجِي اگھائجُ، ڪر عنايت
الاهِي! مُنهنجو بابو رک سلامت
(5 نومبر 2012ع)