پرڏيهه ۾ به ساڳيو پرين
[/b]
هر قوم جو پنهنجو مزاج ۽ ماحول آهي. اُنهن جون پنهنجيون ريتون رسمون ۽ رهڻي ڪهڻي جو انداز آهي. پيار، نفرت، جذبا ۽ رويا جيتوڻيڪ ڌرتي جي سمورن انسانن سان ڳانڍاپيل آهن، پر پوءِ به هر قوم جو اُنهن جي اظهار ڪرڻ جو انداز ۽ طريقو الڳ آهي. ادب مجموعي طور تي هر قوم جي انهن سڀني حقيقتن ۽ لاڙن جي اظهار جو نالو آهي ۽ اُن جو ذريعو ان قوم جي ٻولي سان واڳيل آهي.
اسانجي سنڌي ادب جي کيتر ۾ جيتوڻيڪ ڪهاڻي جي عمر ايڏي وڏي ڪونهي، پر اُنجو پنهنجو هڪ الڳ مقام ضرور آهي. اسانجو ڪهاڻيڪار انسان جي لطيف جذبن، احساسن، مزاج، ماحول ۽ ڌرتي جي دردن ۽ انسان جي ابدي خوشين کي ڪلا جو روپ ڏئي پاڻ پتوڙي رهيو آهي.
پر ڳالهه صرف اتي ختم نٿي ٿئي. ڪنهن ادب جي شاهوڪار هئڻ جو اندازو، رڳو ان مان نٿو ڪري سگهجي ته اسان وٽ ڪيترو ادب تخليق ٿئي ٿو. پر اُن لاءِ اهو به لازمي آهي ته اسانجي ادبي کيتر ۾ پرڏيهي ادب ڪيترو ترجمو ٿيو آهي؟ ۽ پرڏيهي ادب جي ڀيٽ ۾ اسان ڪٿي بيٺا آهيون؟ پنهنجي ٻولي جي ڪهاڻين کي ادبي ۽ بين الاقوامي معيار تي ڪٿڻ لاءِ پرڏيهي ادب جي ڄاڻ تمام ضروري آهي.
مون اهو ذهن ۾ رکي پرڏيهي ادب مان چونڊ ڪهاڻيون ترجمو ڪيون آهن، جيڪي اوهان وٽ ڪتاب جي شڪل ۾ موجود آهن. منهنجي ترجمي ڪرڻ جو مقصد ادبي پورهيو ته پنهنجي جاءِ تي آهي ئي پر ان جو اصل مقصد اهو آهي ته، هڪ ته اسانکي خبر پوي ته دنيا ۾ ڇا لکجي رهيو آهي ۽ ٻيو ته، اسانکي اها خبر پوي ته پرڏيهي ڪهاڻي جي کيتر ۾ اسانجي ڪهاڻي ڪيترو پاڻ موکيو آهي ۽ ان ۾ فني توڙي سٽاءُ جي لحاظ سان ڪهڙين تبديلن جي ضرورت آهي.
منهنجي هي ننڍڙي ڪاوش جيڪڏهن انسان جي اندر جي ڀاونائن کي سمجهڻ ۽ سموري انسان ذات جي دردن ۽ خوشين جو احساس اوهان جي من ۾ جاڳائي، اوهان جي راهه ۾ ڏيئا روشن ڪري ٿي ته آئون سمجهندس ته منهنجي پورهيئي سڦلتا ماڻي.
ترجمو ڇا آهي؟ اُهو ڪيتريقدر تخليقي پورهيئي جي ڀاڱي ۾ اچي ٿو؟ ترجمي جو فن، ٽيڪنڪ، ٻولي، ڏانء ۽ اُن جي افاديت ۽ اهميت هڪ الڳ موضوع آهي، جنهن تي هڪ جدا ڪتاب لکي سگهجي ٿو.
منهنجي هن قلمي پورهيئي کي پڙهندڙ ۽ نقاد ڪيئن ٿو سمجهي؟ آءٌ ان لاءِ بالزڪ جي هن مشهور قول سان متفق آهيان ته مان پاڻ تي ٻي جي ڪيل تنقيد (راءِ) جي حق جو احترام ڪريان ٿو.
[b]ڀُونءِ جو بندو
ڀوَن سنڌي
[/b]
20 سيپٽمبر 2015ع حيدرآباد
Email: bhawansindhi1@gmail.com