لفظن جو ماتم
هر سال عيد جي نماز پڙهي ڪري مان اڪثر ننڊ ڪندو آهيان يا وري ننڊ نہ اچڻ جي صورت ۾ ڪنهن ڪتاب جي پڙهڻ کي ترجيع ڏيندو آهيان گذريل سال دوستن جي گهڻي اسرار کان پو۽ عيد جي نماز پڙهي ڪري ڀٽ شاه گهمڻ جو پروگرام ٺاهيوسين، عيد نماز پڙهي ڪري اسان ڀٽ شاه لا۽ روانا ٿياسين، مان اڳ بہ ٻہ دفعا ڀٽ شاه جي درگاه جي حاضري ڀري چڪو هيم ليڪن هيل وڃڻ جو ڪجھ انداز نرالو هو، هڪ تہ سڄي سنگت ساڻ هئي ٻيو وري پورن پنجن سالن جي وٿي کان پو۽ وڃي رهيو هيم ۽ مونکان علاوہ باقي سڀني دوستن جو هي لطيف سرڪار جي درگاه تي پهرين حاضري هئي ان ڪري انهن جا چهرا مهڪن پيا ۽ دل بهار بهار پئي ٿي، منهجي بہ تقريبن ساڳي ڪيفيت هئي، آءُ سڄي دڳ پنهجي ذهن ۾ لطيف سرڪار جي درگاه جي اڻ چٽي تصوير کي دهرائي لطف اندوز ٿيندو رهيم، اها تصوير جيڪا پنج سال اڳ منهجي اکين درگاه کي ڏسي ڪري منهجي ذهن ۾ محفوظ ڪئي هئي ۽ سوچيندو رهيم تہ هاڻ درگاه الا۽ ڪئين نظر ايندي، درگاه جي اڏاوتي ڪم ۾ الا۽ ڪيتري ترقي ٿي هوندي، منهجي دل ۾ عقيدت جا گل ڦٽي ڪري وڻ ٿيڻ لڳا ۽ درگاه تي پهچڻ جو انتظار شدت اختيار ڪرڻ لڳو، چئن ڪلاڪن جي سفر کان پو۽ نيٺ اسان درگاه پهتاسين، عقيدت جا گل دل ۾ کڻي اسان لطيف سرڪار جي مزار ۾ اندر حاضري ڀرڻ لا۽ روانا ٿياسين، درگاه جي ڏاڪڻن توڙي مزار جي اڱڻ ۾ رش جي تہ ڪا انتها نہ هئي، وک کڻڻ جيتري جڳھ مشڪل سان ملي پئي، هتي جيڪا اڻ وڻندڙ ڳالھ مونکي محسوس ٿي اُھا هي هئي تہ انهي رش سبب اڪثر مردن ۽ عورتن جو جسم پاڻ ۾ ٽڪرائجي پيو، مرد هجڻ جي ناتي مونکي ئي اهڙي ماحول ۾ الاء تہ ڪيتري شرم پئي محسوس ٿئي، اهڙي ناگوارہ ماحول جي ڪري اسان لطيف سرڪار جي مزار ۾ اندر وڃڻ جي فيصلي کي ترڪ ڪري درگاه جي مئن گيٽ جي سامهون لڳل نم جي وڻ جي هيٺيان وڃي ويهي رهياسين، منهجون نظرون هر اُن مرد توڙي نوجوان جي جاسوسي ڪري رهيون هيون جن جو نظرون پراين جوان مائرن توڙي ڌئيرن تي هيون اهڙي ناساز ماحول کي ڏسي ڪري اسان جي عقيدت جا گل تہ کن پل ۾ ڪومائجي ويا.
ڪاش !!! مون وٽ اهڙي ڪا ميٽر يا اسڪيل هجي ها جنهن سان درگاه تي ايندڙ هر شخص جي من جي سچائي ۽ دل جي عقيدت کي ماپي سگهان ها تہ هو ڪيتري سچائي سان لطيف سرڪار جي مزار تي حاضري ڀرڻ آيو آهي نوجوانن جي نخرن ۽ اسٽائيلن کي تہ پر لڳي ٿي ويا جنهن محل انهن جي ڀرسان ڪا ڇوڪري گذري پئي، درگاه تي آيل ماڻهن مان اڪثر پنهجن فوٽن ڪڍڻ ۾ مصروف هيا ۽ باقي جا ماڻهو هيڏي هوڏي گهمي ڪري پنهجو قيمتي وقت ضايع ڪري رهيا هئا، سڀني ماڻهن کي ڏسي ڪري منهجي ذهن ۾ بار بار هڪڙو ئي سوال اڀري پيو تہ ڇا هتي آيل سڀئي ماڻهو لطيف جي فڪر ۽ فلسفي کان واقف آهن هنن کي لطيف جي هستي جي اهميت جي خبر آهي. ؟؟؟