ڪھاڻيون

پنهنجي ڌرتي

عباس جتي روايتي مختصر ڪهاڻي لکي آهي اتي ڪهاڻيءَ جي جديد فارميٽ تي پڻ پاڻ آزمايو آهي، جيڪا ڪهاڻيءَ جي فن ۾ نواڻ آهي. سنڌ جي تعليم جهڙي وقتائتي موضوع تي لکيل سندس ڪهاڻين جي موضوعاتي ورڇ پڻ مان لهڻي ٿي.
Title Cover of book پنهنجي ڌرتي

• پبلڪ ٽوائليٽ

سامهون ئي لکيل هو،
“همت وارن جي آڏو، جهڪي پوي ٿو نيٺ جبل.”
ڀرسان لکيل هو،
“ٻاهر ته مڙس ماڻهو آهين، هتي.......... ٿو وهئي!”
ڪنڊ ۾ تير ڇاپيل هو ۽ لکيل هو،
“او قبض وارا وئين مري...... تير ٿو اچئي!”
پاڻيءَ واري ٽانڪيءَ جي نلڪيءَ مٿان لکيل هو،
“پٺاڻن کي گذارش آ ته پاڻي صرف هيٺ استعمال ڪن.”
کاٻي پاسي لکيل هو،
“ دنيا وڃي چنڊ تي پهتي آهي ۽ تون هتي ويٺو آهين!؟”
ان جي بلڪل هيٺان ڪاريءَ پين سان لکيل هو،
“بس مان به ......ڌوئي نڪران ٿو.”
ساڄي پاسي ٿلهن اکرن ۾ لکيل هو،
“هر هر پٺتي نه ڏس! اٿي وڃ دوڪان تي!”
پوئتي ڪنڌ ڪري ڏٺئين،
“ هيڏي هوڏي............ پيو ڳولين، ٻاهر نڪر ته قطار لڳي پئي آهي.”
جلديءَ ۾ اٿيو، در کولڻ لڳو ته در تي لکيل هو،
“ ها ها ها ....... جهل ته دَٻَ! ”

***