سنڌ جي سونھن ٿر بچايو
وزيراعظم عمران صاحب.!
تون اچي ڏس جتي ڪالھ ڪونڌر ڪوھ لتاڙيندا ھئا اڄ اھي پٽ تي ڀانڀڙا پيا ٿا ڏين,
تون ملڪ جي ترقي جي ڳالھ ڪرين ٿو، ڪريپٽ حڪمرانن طرفان ڪڙڪايل قرضا لاھڻ جي ڳالھ ڪرين ٿو, تون افغانن, برمين ۽ بنگالين کي مفت ۾ شناخت ڏيڻ جي ڳالھ ڪرين ٿو, پر تو ڪڏھن به منهجي وانگيهڙن لاء ناهي واجهايو, تو ڊيمن لاء ته چندا ڪٺي ڪيا, پر منهجي ٿر جي ڏڪاريل وانگهين لاء پائي به ناهي ڏنو ڇو ته توکي پنهجن جي مسقبل جو ته فڪر آھي پر توکي منهجي اٻوجھ, مسڪين ماروئڙن جي اڄ جو ذرو به اُلڪو ناهي.
تون وڏو فرق ٿو رکين خبر ناهي ڪئين پر فرق ضروي ٿو رکين, ٻنهي قسمن جي انسانن ۾ فرق به صرف ايترو ئي ٿي سگھي ٿو جو تهنجا چنڱي چوکي جا پليل آھن ۽ منهجا ڏڪاريل آھن بک وگهي بدهال آھن. پر پوء به تنهجن کان منهجن جو حوصلو ۽ ھمٿ بلند تر آھي ڇو ته هو پنهجي ديس سان پيار ڪندڙ آھن, هو مري ته سگھن ٿا پر ٿر جي واري کي نٿا ڇڏي سگھن ڇو ته اھا مٽي انھن لاء ماتا سمان آھي,تو ھرڙين کي تيز ڀڄندين ۽ ٽپ ڏيندي ته ضرور ڏٺو ھوندو پر ڀانڀڙا ڏيندي ۽ واريء ۾ ڌڙ گهليندي ڪڏھن ڪين ڏٺو ھوندو.
اچ منهجي ٿر جا ڀانڀڙا ڏيندڙ ھرڙ ڏسي وڃ شايد توکي اھڙو عجوبو دنيا ۾ ڪٿي ملي, تو مور نچندين ڏٺا هوندا ھاڻ اچي ٿر ۾ مور ڦٿڪندي به ڏسي وڃ، تون اسان کي پنهجو ته سمجهين ٿو نه يا اسين تنهجي حڪمراني جي حدودن کان ٻاھر آھيون خبر اٿئي، ٿر ۾ ڪڏھن ڪنهن خودڪشي نه ڪئي آھي ڇو ته انهن کي پاڻ مارڻ جو موت ڪڏھن موڪيو ئي ناهي ڏنو.
وزيراعظم صاحب .!
ٿر ۾ ڏڪار وگھي 500 ٻار ھيل تائين فوت ٿي چڪا آھن پر ڪنهن کي ڪا سڌ ئي ناھي ڄڻڪ اھي ٻار لاوارث ھئا پاڻي جي خوٽ تي ته وڏا چھچٽا ھليا پئي چندا اُڳڙيا پئي پر ھتي ته ڪھنن اڃا تائين ھڪ پائي جو به اعلان ناھي ڪيو,
اسان جا ڪن ترسي رهيا آھن ته من اسان جي ملڪ جو تبديلي پسند وزيراعظم ڪي چند اقدامات کڻي,۽ من ڪي معصومن جو جانون بچي پون. پر تون ته ڊيم ٺاھڻ ٿو چاھين سنڌو کي سڪائڻ ٿو چاھين تو ڪٿي ٿر جي وانگهين جو ڀلو ڪندين تون ته کائين دريا تي بيٺل پاڻي جو ڍڪ به ڪڍڻ ٿو چاھين، ڪيتري نه افسوس جي ڳالھ آھي ته تون مستقبل ۾ لڳندڙ اُڃ جي ته فڪر ڪرين ٿو پر ٿر جي وانگهين کي لڳل اڄوڪي بک جو فڪر نٿو ڪرين، توکي افغاني ٿر جي ماڻھن کان وڌيڪ ڏڪاريل نظر آيا تڏھن تو ھُنن ڏانھن ويھ ھزار مڻ ان جا موڪليا, توکي زرو به احساس نه ٿيو ته تنهجي ملڪ جي ڪنهن ڪنڊ ۾ ڏڪار پيل آھي. شايد اسان جي وچ ۾ ڪو رت جو رشتو ناهي, ڇو ته درد جو احساس رت جي رشتن کي ئي ٿيندو آھي,,
جي تون پنهجن لاء ڊيم ٺاھي سگهين ٿو ته مان ماٺ ڪري ڪئين ٿو ويھي سگھان جڏھن ٿر جي واريء ۾ پيل لاشا ڏسان ٿو ته اکيون رت جا ڳوڙھا روئن ٿيون دل ڀُري ٿو پوي اندر زھر جي پاڻي سان ڀرجي ٿو وڃي. پوء تون ٻڌآء ته ماٺ رھي ڪئين مشرق ٿيان, منهجو ٿر منهجي لاء جنت جيان آھي پر ڪرپا هيڏانھن ڌيان ڌريو ڪٿي منهجي جنت منهجي سانگهين لاء سور نه بڻجي وڃي, تون پنهجن لاء ڊيمون ٺاھي ۽ مان پنجھن لاء ٽڪر ڳڀھو ھٿ ڪري وٺان.
مان مخاطب آھيان سنڌ جي سچي سپوتن, سنڌ پرستن سان ته اٿو واجهايو, ڀڄو, ڊوڪو ٿر جي ماروئڙن جي جان بچاريو, پنجهي رت جا رشتا نڀايو, پنهجائپ جو پختو ثبوت ڏيو جي چندن سان ڊيمون ٺھي ٿيون سگھن ته پوء جانون ڇو نه ٿيون بچي سگهن, اٿو سنڌ جي ڪنڊ ڪرڇ کان لبيڪ چئو ۽ پنهجي ٿر کي بچايو گھر گھر وڃو, رستن تي اسٽالون لڳايو,پر ڪرپا سنڌ جي سونهن بچايو, ٿر بچايو ٿر بچايو.