سِنڌُ جي سڀني سُهڻن سِرجڻهارَن کي ڀيٽا
[/b]
شاعر شيخ اياز
رَهڻو مَحشرَ تائين آ
ڌرتيءَ جو آواز
[b]استاد بُخاري
[/b]
عشق آهي اُستاد
جنهن جو هر ڪو گيت آ
هر دل ۾ آباد-
[b]تاجل بيوس
[/b]
رَسُ مُحَبتَ جو
زاهدَ ماکيءَ کان مِٺو
تاجل بيوس هو
[b]شمشيرالحيدري
[/b]
صاف اڇو جيئن کير
زاهدَ سَچو تيئن هو
شاعر ھڪ شمشير
[b]طالب المولا
[/b]
جيئڙا جهومن ٿا
طالب المولا جا جڏهن
نغمه گونجن ٿا
[b]تنوير عباسي
[/b]
هِڪڙو هو تنوير
جنهن قائم دائم رَکيو
پنهنجو ذهن ضمير
[b]سرويچ سجاولي
[/b]
سچو هو سرويچ
پاتو هو جنهن سِنڌُ سان
پيارَ جو پَڪو پيچُ
[b]ابراهيم مُنشي
[/b]
او! مُنشي منٺارَ
اَڄُ به تنهنجا گيتَ سَڀُ
ڌرتيءَ جا دلدارَ
[b] محمد خان مجيدي
[/b]
مِٺڙا محمد خان
نَظمَ لِکيا تو سنِڌُ لئه
ڪيڏا عاليشان
[b]قمر شهباز
[/b]
سَچو سُر ۽ ساز
قمر هيو قُربائتو
شاعر هو شهباز
[b]امداد حُسيني
[/b]
روح جي راحت جا
هَلُ ته حُسينيءَ کان ٻُڌئون
نغمه چاهَتَ جا-
[b]نياز همايوني
[/b]
اوچو جيئن جبل
آهي نِرالو نِياز جو
هر ڪو گيت غزل
[b] عبدالغفار تبسم
[/b]
سُهڻن کان سُهڻا
مِٺڙا غزل غفار جا
آھن من موھڻا
[b]غلام حسين رنگريز
[/b]
سنڌ جي آ سُرهاڻَ
ڪونهي مَٽُ رَنگريزَ جو
پَنهِنجو مَٽُ آ پاڻَ-
[b]جُمن دربدر
[/b]
ماڻهو آ ماهِر
جُمن آهي سِنڌُ جي
دَردَن جو شاعِر
[b]سعيد ميمڻ
[/b]
ماڻهو آ منٺار
هر ڪا سوچَ سَعيد جي
لَڳندي آ هالار
[b]اياز جاني
[/b]
رُت سُهاني هو
جاني هر ڪنهن جيءَ جو
سچو جاني هو
[b]سميع بلوچ
[/b]
يادن جِي آ ويرَ
سَميع سَنڌي شاعِري
ٿڌڙي ٿڌڙي هيرَ
[b]غوث پيرزادو
[/b]
ماکيءَ کان به مِٺا
ڏاڍي مِٺڙيءَ سوچَ سان
غزل غوث لِکيا
[b]احمد خان مدهوش
[/b]
جهرجهنگ جاڳن ٿا
اڄ به احمد خان جا
جذبا جهُومَن ٿا
[b]ملڪ نديم
[/b]
هر جيءَ ۾ ٿس جاءِ
لِکندو مَلڪ نَديم هو
ڏهه لک ڏاٽن لاءِ
[b]اميد خيرپوري
[/b]
دلبر جهڙي ديدَ
هر ڪا سوچ اُميدَ جي
دل جي لاءِ اُميدَ
[b]الطاف عاصي
[/b]
عاصيءَ جا اَحسِاسَ
ڀري ٿو هَر گيتَ ۾
مُحَبَتَ جا مِٺاسَ
[b]انور پيرزادو
[/b]
سنڌوءَ جي آسارَ
انورَ جي هر سِٽَ ۾
آهي مُند بهارَ
[b]وسيم سومرو
[/b]
مَکڻ جا چاڻا
غزل گيت وَسيمَ جا
رُوحَن جا راڻا
[b]بخشل باغي
[/b]
بخشل باغيءَ جو
هر مَجموعو ٿو لڳي
جَذبو ڌرتيءَجو
[b]ستار سُندر
[/b]
جهڙو نانءُ ستار
اَهِڙو سُندر ٿو لڳي
مون کي مُنهنجو يار
[b]سائل آزاد
[/b]
رهندو زنده آباد
سچو پنهنجي سوچَ سان
آ سائل آزاد
[b]راشد مورائي
[/b]
راشد مورائي
سَچي مُحَبتَ سِنڌُ سان
تو به ته نِڀائي
[b]آسي زميني
[/b]
جابِرَ سان جهيڙو
آسيءَ جو هَر گيت آ
گوريلي جَهِڙو
[b]ادل سومرو
[/b]
يارن جو آ يار
ادل سان آهي سَچو
سِنڌُ سَڄيءَ جو پيار
[b]اياز گل
[/b]
هر پاسي آ هُلُ
هِڪڙو شاعر سِنڌُ ۾
آهي گلابَ جو گُلُ
[b] نصير مرزا
[/b]
سُهڻو آهي خوب
نِجو پيارُ نصيرُ آ
ماڻهو آ مَحِبُوب
[b]ڪوثر ٻُرڙو
[/b]
امرت جون اوتون
آبِ ڪوثر ٿيون لڳن
ڪوثر جون سوچون
[b]نثار بزمي
[/b]
موتي سڀ انمولَ
بزميءَ جا اثرائتا
مِٺڙا مِٺڙا ٻولَ
[b]امر جليل
[/b]
هڪ سَچو انسان
پيارو امر جليل آ
ليکڪ عاليشان
[b]علي بابا
[/b]
روحَن جو راجا
اَهِڙو ليکڪ سِنڌُ ۾
آهي علي بابا
[b]نسيم کرل
[/b]
صاف سَچيون اَهِڙيون
ڪهاڻيون نَسيمَ جون
کيرَ اَڇي جَهِڙيون
[b]الطاف شيخ
[/b]
اربيلو الطاف
قصا پَنهِنجي سَفرَ جا
سَچا ڏي ٿو صاف
[b]سائين ابراهيم جويو
[/b]
اُميدن جو ٻجُ
سائين ابراهيم آ
عِلمَ اَدَبَ جو سِجُ
[b]تاج جويو
[/b]
محبت جو ميٺاج
آهي عاشق عِلمَ جو
اَدَبَ جو آ تاج
[b]خاڪي جويو
[/b]
سنڌُ جو آ ساقي
زاَهدَ ساريءَ سِنڌُ لئه
خاص آهي خاڪي
[b]زيب سنڌي
[/b]
زاهدَ وَرهين کان
زيبُ اسانجو زيب آ
سَچَن جذبن سان
[b]بَردو سِنڌي
[/b]
داد ڏِبو وَهه وا
گيتَ نِرالا جَنهِن لِکيا
برَدو سِنڌي آ
[b]ڀَوَن سِنڌي
[/b]
روشن سِتارو
ڀَوَن پَنهنجيءَ ڀونءِ جو
شاعِرُ آ پِيَارو
[b]نواز خان زنئور
[/b]
هَر سِنڌيءَ جا مِيتَ
ڌرتيءَ لاءِ نوازَ جا
لِکيَل سارا گيتَ
[b]عابد مَظهَر
[/b]
ساهَن سيباڻو
عابد مَظهَر اَدَبَ ۾
راڻن جو راڻو
[b]رشيد احمد لاشاري
[/b]
ڌِڪبو دوريءَ کي
رَهڻو ياد رَشيد آ
سِنڌُ سَموريءَ کي
[b]سائينداد ساند
[/b]
خوشبوءِ جي مَهڪارَ
سوچون سائيندادَ جون
هَر پاسي هُٻڪارَ
[b]شوڪت نوناري
[/b]
پيارن جو پيارو
شوڪت نوناري به آ
شاعِرُ سَگهارو
[b]قَدير انصاري
[/b]
ڏات اٿس پياري
گيتَ اَنوکا ٿو لکي
قدير اَنصاري
[b]وَحيد اَنصاري
[/b]
هيل سَکر هَلبو
ٻُڌبا غزلَ وَحيد کان
ڏاڍو داد ڏِبو
[b]مُشتاق ڦـُل
[/b]
مِٺڙي ٻولي آ
هر ڪا سِٽَ مُشتاق جي
سِنڌوءَ ڇولي آ
[b]مُجيب مَشوري
[/b]
آهي خوش نصيب
سِنڌُ سَڄيءَ کي ٿو وَڻي
مُنهنجو دوست مُجيب
[b]ميزان مشوري
[/b]
جيڏي سُهڻي سوچَ
مَن اندر ميزان جي
تيڏي آهي لوچَ
[b]اڪبر ساگر
[/b]
اُجرو ٿس اَنَدَرُ
عشق ۾ بَڻجي آ ويو
چاهَتَ جو ساگَرُ
[b]زرار پيرزادو
[/b]
ماٺيڻو مَنٺار
ڏاڍو پيارو ٿو لڳي
مون کي يارَ زرار
[b]انور مهراڻوي
[/b]
ايس ايم ايس سان يار
انور پيارو ٿو لهي
سنڌ سڄيءَ جي سار
[b]ايوب شيخ
[/b]
سُهڻا سَگهارا
گُفتا يارَ ايوب جا
عِلمَ ادبَ وارا
[b]ادل سولنگي
[/b]
هڪڙو آهي اَدل
سچو پنهنجيءَ سوچ ۾
بيٺو آهي اَٽل
[b]نصير سومرو
[/b]
دلبر دوست نصيرُ
پنهنجيءَ سُهڻيءَ سوچَ ۾
آهي مِٺڙو کيرُ
[b]معشوق ڌاريجو
[/b]
اُن جي رنگ ۾ رچُ
جنهن مِٺڙي معشوق وَٽِ
آهي سُونهن ۽ سَچُ
[b]ساحر راهو
[/b]
ماکيءَ جي آ لارَ
ساحر جو مِٺڙو غزل
نارنگيءَ جي ڦارَ
[b]تصوير سَنديلو
[/b]
ڏاڍي پياري آ
سِنڌُ جي لئه تصَويرَ جي
سوچَ سَگهاري آ
[b]اَسد چانڊيو
[/b]
صاف صداقت آ
اَسَدَ جي اِظهارَ ۾
جيڪا طاقتَ آ
[b]اَمجد شاهه
[/b]
هڪ سيد بادشاهه
موسيقِيءَ جو پارکو
شاعر امجد شاهه
[b]جبار منظر
[/b]
جذبن جو مَنتر
شاعر هڪ جبار آ
سِنڌوءَ جو مَنظر
[b]احمد سولنگي
[/b]
احمد جا اظهارَ
جهڙو سُهڻو پاڻ آ
تهڙا ٿس اشعارَ
[b]اِمداد سولنگي
[/b]
سولنگي اِمداد
جنهن کي هر ڪنهن آ ڏنو
سَچيءَ دل سان داد
[b]مقصود گل
[/b]
هر دل ۾ موجود
سُهڻو گل گلابَ جو
مِٺڙو آ مَقصود
[b]ياسر قاضي
[/b]
سوچَ اٿس پياري
علم اَدَب سان آ رَهي
ياسِرَ جي ياري
[b]آغا ظفر
[/b]
سازن جون تارون
سوچون ظفر جون سڀئي
ماکيءَ جون لارون
[b]اِسحاق اَنصاري
[/b]
ليکڪ آ بي باڪ
سِنڌي ٻوليءَ جو سَچو
عاشق آ اِسحاق
[b]بيدل مَسرور
[/b]
چاهت سان ڀَرپُور
واهَه جو گيت ايازَ جا
ڳائي ٿو مَسرُور
[b]ناز سَنائي
[/b]
چاڙهيندو آڪَڙو
زاهدَ جَڏهِن نازُ آ
لِکندو سَچُ ڪڙو
[b]عرفان مهَدي
[/b]
صاف سَچو اِنسان
هر دِلبرَ جو دوستُ هو
هڪ مهدي عِرفان
[b] راز ناٿن شاهي
[/b]
جهومن ٿا سُرَ ساز
راز جي گيتن سان جَڏهِن
گونجَن ٿا آوازَ
[b]وفا ناٿن شاهي
[/b]
گهورَ وَڃان توتان
واهه جو يارَ وَفا ڪيئي
سِنڌي ٻوليءَ سان
[b]مظهر ابڙو
[/b]
راڻين جون راڻيون
مَظهرَ جون مانائتيون
ساريون ڪهاڻيون
[b]عطا محمد حامي
[/b]
محفل مَچندي هُئي
ٻُڌي حاميءَ جا غزلَ
هر دِل نچندي هُئي
[b]ڊاڪٽر سليمان سولنگي
[/b]
هڪ پيارو اِنسان
ڏاڍو آ قُربائتو
سائين سليمان
[b]اظهر گيلاني
[/b]
صورتَ سُلطاني
سُهڻو شاعر سِنڌُ جو
اَظهر گيلاني
[b]مُرشد گيلاني
[/b]
راحَتَ روحاني
اَظهرَ سائينءَ جو عزم
مُرشدِ گيلاني
[b]محمد علي پَٺاڻ
[/b]
محمد علي پٺاڻ
جوڙي جيءُ جيئي پيو
سِنڌُ سَموريءَ ساڻ
[b]رَزاق سَهتو
[/b]
راهُن مَنجههِ رَزاق
لِکندو رَهندو روز آ
دِل جو دَرِدُ فِراق
[b]مُختيار مَلڪ
[/b]
پيارَن کان پيارا
گيتَ غزل مُختيار جا
سُهڻا سوڀارا
هِڪڙي گَهر مَان يارَ
مون کي ۽ مختيار کي
مِليا دَردَ هزارَ
[b]نظام زائر
[/b]
زائر جو ڪلام
زاهدَ رندن لاءِ آ
ساقيءَ هَٿان جام
[b]عبدالڪريم پلي
[/b]
ڪير وِساريندو
ڪَيَل قُرُبَ ڪَريَم جا
سڀڪو ساريندو
[b]وفا پلي
[/b]
سَچي صاف سَفا
وَفا جي هَر دوستَ کي
رَهندي يادِ وَفا
[b]قاضي منظر حيات
[/b]
هر دل جا دِلبَرَ
مَنظرَ جا سارا غزل
چاهتَ جا مَنظرَ
[b]اختر درگاهي
[/b]
سَمجهي ٿو سُرساز
اَختر پاڻ به آ پرين
پيارو ٿس آواز
نور رضوي
هر ڪا سوچَ سُرورُ
گيتَ غزلَ سَڀُ نورَ جا
چاهتَ سان ڀَرپُور
مير صوبدار سعيد
نِجو نِـينهَن نِصاب
مِٺڙو مير سعيد آ
شاعر لاجواب
امر اقبال
شاعر باڪمال
اَمر گيت لکي پيو
يارَ اَمر اقبال
حليم باغي
هو بي داغي آ
زاهد هِڪڙو سِنڌُ ۾
شاعر باغي آ
سرور سيف
پوئي پيارَ جا پَلَ
لِکندو سَروَر سيف آ
پيارا گيت غزلَ
حَسن درس
گُلَ گُلابي لالَ
ڪيڏا سُهڻا ٿا لڳن
حَسن جا خيالَ
جامي چانڊيو
سُهڻيون سَچايون
جاميءَ ڏئي جوڙي ڇَڏيون
هَر جيءَ ۾ جايون
انعام شيخ
مَچائي ٿو مَچُ
اهڙو يارَ انعام ٿو
لکي کرو سَچُ
ناگپال
راهون بڻجن ٿيون
پياري ناگپال جون
سُندر سَڀُ سوچون
سنڌي انعام
ادبَ ساڻ انعام
نئون نياپو ٿو ڏئي
پيارَ ڀريو پيغام
نثار مَنصور
مِٺڙو آ مَنصُور
پَرک ۾ پَهُچائي ٿو
مُحبَتَ جو مَنشُور
منصور قادر جوڻيجو
مِٺڙو آ مَنصُور
عزت هر اِنسان کي
ڏيندو آ ڀَرپُور
مهر خادم
دل جو حاڪم آ
پيار جي اُڃَ وڏي اٿس
حُسن جو خادم آ
مومن ميمڻ
قرُبَ ڪهاڻي آ
مومِنَ پَنهنجي پيارَ جي
مَنِزل ماڻيَ آ
نثار ٻانڀڻ
سنگت جو سينگار
ننهن کان چوٽيءَ تائين آ
نِجو پيار نثار
قربان منگي
هڪ سَچو انسان
سنڌي ٻوليءَ لاءِ ٿو
ڪَمُ ڪري قُربان
جواد جعفري
جڳ جهومائن ٿا
جڏهن گيت جواد جا
راڳي ڳائن ٿا
ابراهيم سارنگ
پيارُ آ پيارن جو
سارنگ سَچو يار آ
سڀني يارن جو
اظهر ٻانڀڻ
هر دل جا جذبا
لکندو ڏاڍي پيارَ سان
اَظهر ٻانڀڻ آ
حَسن شيخ
سيجَ سَجايل آ
حَسن جي هر سوچَ ۾
سُونهن سَمايل آ-
حُسين جاگيراڻي
پاڻُ مڃائيندو
هر ڪو غزل حُسين جو
جڳ جهومائيندو
اصغر باغي
رنگ ۾ رچيو آ
اصغر سنگت جو رهيو
سنگتي سَچو آ
خالد ٻانڀڻ
آهن باڪمالَ
ڏاڍا سُهڻا ۽ سَچا
خالد جا خيالَ
سَجاد ميراڻي
هر دم هر پل شاد
شاعر پريان لوءِ جو
سُهڻو آ سَجاد
حبيب ساجد
ٻَريا ٻاٽَ ڏيئا
ساجد جا سَجدا سڀئي
سَچا ثابِتُ ٿِيا
سجاد سولنگي
سوچون ٿس آزاد
سَچُ کڻي ٿو سَچَ سان
سَچُ لِکي سَجاد
اعجاز منگي
ذهن جنجهوڙي ٿو
هر ڪالم اعجاز جو
رَستا جوڙي ٿو
ماڻڪ ملاح
ماڻڪ جا خيالَ
هيرن موتين سان ڀَريَلَ
آهن مالا مالَ
سُورَج سِجاوَلي
اُڀ تان اُسريو آ
سوچَ وَٺي سَرويچَ کان
سُورَج اُڀريو آ
اياز عالم اَبڙو
بُکَ ۾ ڄَڻُ ماني
اياز عالم جا لِکيَلَ
جُملا سَڀُ جاني
فتاح مَلَڪ
خوب نياري آ
يارَ فتاح جي شاعري
ڏاڍي پيارِي آ
بشير سيتائي
هر ڪنهن کي آ ڄاڻَ
بيشڪ يارَ بشير آ
سيتا جي سُڃاڻ
حَسن صوفاڻي
حَسن جو آواز
مِٺڙي مِٺڙي گُفتگو
پيارو ٿس انداز
محمد علي مُخلص
موجون ٿو ماڻي
مُخلص ماڻهو آ مِٺو
پيارُ ڪري ڄاڻي
آصف مِٺياڻوي
مِٺڙي مِٺياڻي
آصف جي آ شاعري
هر دل جي راڻي
رحمت پيرزادو
دل جي چاهت آ
رحمت جو هر ڪو غزل
روح جي راحت آ
حميد سبزوئي
ساهُه آ سرتيءَ جو
حميد سبزوئي سچو
شاعر ڌرتيءَ جو
زاهد راڄپر
زاهد اڄپر
هيرو آ هر حال ۾
دوست آهي دلبر
فاروق سومرو
خوب نماڻائي
ڏٺي مون فاروق ۾
سنڌ سان سچائي
فاروق شاهه
ڏور نه ٿياسين مور
مون سان فاروق شاهه جو
ساٿ رهيو ڀرپور
خليل عارف سومرو
عارف جا غزلَ
هر مِٺڙي محبوب جا
ڳاڙها ڳاڙها ڳَلَ
مهدي سائين
دُعا جو دَرُ آ
مهدي هر ڪنهن روح جو
سچو رهبر آ
سوڀو گيانچنداڻي
ڪوڙُ نه ڪُڇيائين
هر سچي انسان جو
سوڀو آ سائين
ولي رام ولڀ
پيارو ولي رام
سچو رَهيو سنڌ سان
ڪيُسِ سِنڌُ سلام
آثم ناٿن شاهي
ڪهڙي ڪجي، بات
آثم وٽ اهڙي هئي
سچي سُهڻي ڏات
گل حسن ڪلمتي
ڪراچي ڇاهي؟
هَلُ ته پُڇئون هڪ گُل کان
گُل ٿو سمجهائي،
بدر شاهه
شاعر آ پيارو
بيهد بدر شاهه آ
ماڻهو دل وارو
جبار مهر
يارن جو آ يار
دل واري هر دوست جو
جاني آ هي جبار
ممتاز بُخاري
پيارو ٿس انداز
سنڌ جي لئه ممتاز جو
گونجي ٿو آواز
الطاف دايو
عڪاسي وهه واهه
سکر ۾ الطاف آ
وڊيو جو بادشاهه
عبدالڪريم گدائي
ڳايئين سِنڌُ جا ڳُڻَ
سچائين جا ها سوين
گدائيءَ ۾ گُڻ
بخشڻ مِهراڻوي
موهي، ٿو سنسار
بخسڻ جنهن پل ٿو ڪري
جذبن جوا ظهار
ارباب چانڊيو
عشق ٿيو ارباب
صحافت جي ساٿ جو
بڻجي وِيو آ باب
مائي ڀاڳي
واهه مائي ڀاڳي
حيرت سان ڏسندا رهيا
توکي سَڀُ راڳي
مائي ڌائي
ڪا ڌائي ڄائي
ڀاڳيءَ کانپوءِ ٿر جا
گيت کڻي آئي
مختيار ملاح
سَچا سانڍي چاههَ
ادب جي تاريخ آ
لکي يارَ مِلاحَ
نياز ملاح
مِٺڙي مُند مَلهار
نياز ملاح جي شاعري
سنڌڙيءَ جو سينگار
استاد منظور علي خان
ڀايون ٿا هي ڀاڳُ
سَچي سُرَ سان سنڌ کي
سَمجهايو تو راڳُ
ُاستاد گُلزار علي خان
سنڌڙيءَ جو سينگار
راڳ جي دُنيا ۾ رَهيو
گُلڙن جو گلزار
حريف خان چانڊيو
مھڪي ٿو من ۾
ھڪڙو دوست حريف آ
مُنھنجي جيون ۾
شاعريءَ ۾ مُنهنجو اُستاد سائل ناشاد
شال رهي آباد
زاهدَ جو اُستاد آ
هڪ سائل ناشاد