سنڌيڪار پاران
جيئن والٽيئر لکيو آهي ته اهو طئه آهي ته جيڪا قوت هن ڪائنات جي نظام کي هلائي ٿي سا ئي ان جي خالق به آهي. ڪائنات جي نظام ۾ جيڪا ترتيب آهي سا هلائيندڙ قوت جي محتاج نظر اچي ٿي. ستارن جي هڪ خاص انداز ۾ گردش ۽ انهن جي پنهنجي محور تي گردش سڀ ڪجهه تمام مثالي نظر اچي ٿو. ڪي سيارا ڪلاڪ وائيز ته ڪي وري اينٽي ڪلاڪ وائيز گردش ڪن ٿا ۽ ان جي ڪري هڪ مقناطيسي مئدان جُڙي ٿو جيڪو اها ترتيب برقرار رکڻ ۾ اهم ڪردار ادا ڪري ٿو. هو اڳتي لکي ٿو ته اهو به طئه آهي ته اهو نظام هلائيندڙ جيڪا به قوت آهي سا واحد قوت آهي. ڇاڪاڻ ته جيڪڏهن ٻه يا ان کان وڌيڪ قوتون هجن ها ته سندن تال ميل لکين يا ڪروڙين سالن تائين هڪجهڙو نه رهي سگهي ها ۽ ڪنهن نه ڪنهن مرحلي تي ضرور خراب ٿئي ها، بس اهو ئي ان جي تباهيءَ جو ڪارڻ بڻجي ها. پر هيءَ جيئن ته ڪا واحد قوت آهي ۽ ان جي ڪري ڪائنات جي ترتيب ۽ تال ميل ۾ ڪوبه فرق پئدا ٿي نه سگهيو آهي. حقيقت ۾ اها ڪا انتهائي باڪمال قوت آهي جنهن نه رڳو هيءُ نظام تخليق ڪيو پر ان کي تمام بهتر انداز ۾ هلائي به رهي آهي. هاڻي مسئلو اهو پئدا ٿو ٿئي ته ان قوت کي ڪهڙو نالو ڏجي پر منهنجي خيال ۾ ته اهو مسئلو ڪا گهڻي اهميت نٿو رکي ڇاڪاڻ ته اسين ان قوت کي جيڪو به نالو ڏيون ان سان ان قوت جي صحت تي ڪوبه فرق نه پوندو. ان جي ڪري بهتر اهو آهي ته هاڻي مڃي وٺجي ته هن ڪائنات کي ڪنهن واحد قوت خلقيو آهي، اها هن نظام تي مڪمل قدرت رکي ٿي ۽ ان کي انتهائي بهتر انداز ۾ هلائي به رهي آهي.
اهوئي هن ڪتاب جو متن آهي ۽ ان جي باري ۾ ڪافي سائنسي انداز ۾ دليل به ڏنا ويا آهن. انهن سائنسي دليلن هن ڪتاب کي معلومات جو ڀنڊار بڻائي ڇڏيو آهي. سو منهنجي خيال ۾ ته توهان جڏهن هيءُ ڪتاب پڙهندا ته توهان کي اها خوشي ضرور ٿيندي ته اهو ڪتاب پڙهڻ جو فيصلو غلط نه هو.
مظفر بخاري