باب يارهون
ڪيئي ڏينهن سفر ڪندي نيٺ طرفه تائين پهچي ٿو. شام ڌاري هو قلعي جي صدر دروازي وٽ پهچي ٿو ۽ سڄي قلعي کي غور سان ڏسي ٿو. هو ساڳي جڳهه تي ويهي، جتي هن رات سمهي گذاري هئي، اتي رات ٿيڻ جو انتظار ڪري ٿو. ڇو جو شام جو ريڍارن جي اچڻ جو خدشو رهي ٿو.
ناصر کي پهرين رات ياد اچي ٿي ۽ سڄو ماضي هر هر هن جي ذهڻ ۾ ٻُرڻ لڳي ٿو.
رات ٿيڻ تي هو قلعي جي صدر دروازي وٽ اچي ٿو ۽ اتان واري حصي کي کوٽڻ شروع ڪري ٿو. هن جي کُرپي ڪنهن لوهه جي شيءِ سان ٽڪرائجي ٿي. هو جڏهن اها پوريل شيءِ ٻاهر ڪڍي ٿو ته اها هڪ سوني زرهه هئي، جيڪا ضرور بادشاهه پنهنجي لاءِ جوڙائي هوندي. هو اڃان وڌيڪ کوٽي ٿو. کوٽيندي پنهنجي دل ۾ چئي ٿو: “اي الله توکي خبر به هئي ته منهنجي حصي جو خزانو منهنجي بلڪل ويجھو پوريل آهي پوءِ به ايتريون تڪليفون ڇو؟”
“جيڪڏهن ڳولا جي لاءِ سفر نه ڪرين ها ته ڇا صحرا کي ڏسي سگھين ها، مصر جا محراب ڏسي سگهين ها، جيڪي خدا جي عظمت جو انمول مثال آهن. ۽ فاطمه سان ڪيئن ملي سگھين ها.” ناصر کي پنهنجي اندر مان آواز اچي ٿو.
ناصر ٿورو مشڪي ٿو. هو انهيءَ ڳالهه کي دل سان تسليم ڪري ٿو.
ناصر کي کوٽائي دؤران سونو تاج به هٿ آيو. جنهن ۾ ننڍڙا ننڍڙا هيرا ۽ موتي جڙيل هئا. ان تاج ۾ پيل هيرا ۽ موتي ڏسي هو پنهنجي قميص جي کيسي مان ياقوت ۽ مرجان ڪڍي ٿو.
“هنن ٻن پٿرن جي آءُ هِن سڄي هٿ آيل خزاني جيتري قيمت ڪيان تڏهن به سڄو خزانو گھٽ آهي.” ناصر پاڻ سان ڳالهائي ٿو.
هن کي ڪيتريون ئي ٻيون ننڍيون سون جون ٺهيل شيون هٿ اچن ٿيون. قلعي جي زبون حالت ڏسي ڪنهن جي خواب خيال ۾ به نه هوندو ته هتي ڪو ايتريون قيمتي شيون پوريل هونديون.
ناصر صبح ٿيڻ تي هُن عامل عورت کي خزاني جو ڏهون حصو ڏيئي اچي ٿو. ناصر سڦار جي اُن اوچي جڳهه تي بيهي ٿو جتي هو بادشاهه عبدالله سان مليو هو ۽ آفريڪا جي صحرا ڏانهن نگاهه ڪئي. “ماضي جو مينهنُ” هن جي امڙ چواڻي ته ذهن تي ماضي ڪڻيون ڪڻيون ٿي ڪري ٿو. هوا جو تيز جھونڪو لڳي ٿو ۽ ناصر کي ائين لڳو ڄڻ هوا هن جي لاءِ ڪٿان پيغام کڻي آئي هئي. ان نياپي ۾ ڪنهن جي انتظار واريون اکيون رکيل هيون.
“آءُ تنهنجو آهيان ۽ توسان موٽي اچي ملڻ جو واعدو ضرور پورو ڪندس فاطمه!” ناصر تيز آواز ۾ چئي ٿو ۽ الفيوم ڏانهن وڃڻ جون تياريون ڪري ٿو. ڇاڪاڻ ته هن کي هينئر اِهو معلوم ٿي چڪو هيو ته هن ڌرتيءَ تي هڪ انسان کي ٻئي انسان جي محبت ۽ جذبن جو قدر ڪيئن ڪرڻ گھرجي. اها ئي زندگيءَ کي سڃاڻڻ جي ڪيمياگيري آهي.”