مٽيءَ جا لڙڪ
ٿڪل اکين جيان
تنهائي جي ويرانين ۾
ڄڻ ته هجون
صحرائن جا پکي!
چپن ۾ يادن جي پياس کڻي
سيني ۾ درد جو رونقون رکي
لهندڙ سج جي پاڇن پويان
ڇڏي بي نشان پيرا ٽهڪن جا
ڊوڙندا رهياسين
زندگي جي روڊ تي
هوائن سان گڏ
۽ ٽاريءَ ٽاريءَ مان خزان جي مند جا
ڇڻيل سُڪا پن
ٽهڪن جون تاڙيون ٿا وڄائن
بهار اچڻ جي مند ۾
هونءَ به سڄي عمر
مٽي جي لڙڪن جي
ساهه کڻڻ ۾ گذري وئي!
*