وائي
وقت جي وهڪري ۾، چنڊ پٺيان ڊوڙي پئي
خوابن جي ساڀيان!
پنهنجا نازڪ هٿڙا، هُن آڏو جوڙي پئي
چنڊ پٺيان ڊوڙي پئي
خوابن جي ساڀيان!
۽ چيٽ جي چانڊوڪي، جذبن کي روڙي پئي
چنڊ پٺيان ڊوڙي پئي
خوابن جي ساڀيان!
مَنَ جي گهرائيءَ ۾ ڪي درد ولوڙي پئي
چنڊ پٺيان ڊوڙي پئي
خوابن جي ساڀيان!
*