احسان ميمڻ پيارو
ٻه شخص سُتا ناهن ۽ باک ڦٽڻ تي آ،
ماءُ پيءُ ٿا اڃان جاڳن ۽ رات کُٽڻ تي آ.
هُو دَر ڏئي نهارن ٿا ۽ ڏيئڙا ٻارن ٿا،
سڀ ويهي گذارن ٿا، احسان اچڻ تي آ...
هاڻي مون هليو ويندس ۽ جلد وري ايندس،
آيو نه اڃان تائين ۽ مهل مٽڻ تي آ...
احسان ميمڻ پيارو، ويو جوان ڳڙهي وارو،
هنيو سنڌ جو هن نعرو، کڻي ساهه ٽٽڻ تي آ...
سارو ڪٽنب روئاري ويو، پر سنڌ سنواري ويو،
’ارڏن‘ ڏي نهاري ويو، هي دور ڪٽڻ تي آ...