اڃان ڌرتيءَ کي سجدو آ
وڃي چئه منهنجي ڌرتيءَ جي، پيارن کي سنگهارن کي،
اڃان ڌرتيءَ کي سجدو آ، اڃان سنڌوءَ ڪنارن کي.
جن وٽ قوم جو نعرو، ڪُفر انڪار وارو هو،
جي. ايم جي شڪايت هئي، گلا جو سِر تي کارو هو،
ڌاري مزدور، هاريءَ لاءِ، سرگردان ويچارو هو،
اسان وٽ سخت گرمي هئي ۽ هن وٽ پوهه پارو هو.
اهي وريا، وري ورندا، جيڪي سمجهيا اشارن کي،
وڃي چئه منهنجي ڌرتيءَ جي پيارن کي سنگهارن کي.
ڏسي سمجهي ڪشادي هي، جهولي سنڌ سائين جي،
”ڀُلي جي ڀاڻ سي آيا“ اکين ۾ جاءِ ٿي تنهنجي،
سنڌو امڙ ته سانئڻ آ، اها ڪندي ڪيئن اهنجي،
اهو ئي ڀاءُ ٿو ڀانئيان، اها ئي ڀيڻ آ منهنجي.
کڻي پيغام سائين جو، ڏيو پکڙن پنهوارن کي،
وڃي چئه منهنجي ڌرتيءَ جي پيارن کي سنگهارن کي.
سُڃاتو جن به جي. ايم کي، سڏيو تن امن جو رهبر،
سچو ۽ صاف صوفي هو، ڀٽائي ياد هو اڪثر،
ڌرتي ماءُ دنيا ۾، امن وارن جو آهي گهر،
هڪٻئي کي ورهائڻ لاءِ، سدا حرڪت اندر ٻاهر.
هڪ رياست، هڪ سياست، چئه سڀني ڀلارن کي،
وڃي چئه منهنجي ڌرتيءَ جي پيارن کي سنگهارن کي.
رکون انسانيت دل ۾، گهرون ٿا خير دنيا جو،
نه کائي حق ڪو ڪنهن جو، تڏهن سو صاف ۽ آجو،
هاري، مزدور ڀائر سڀ، وسائن ديس هو پنهنجو،
نه ٿئي مظلوم ۽ محڪوم، پوءِ فساد آ ڇا جو.
ٿڌڙي هير ڌرتي جي سڏيندي پوءِ بهارن کي،
وڃي چئه منهنجي ڌرتيءَ جي پيارن کي سنگهارن کي.
نه ڪي هيءَ توب ماريندي، نه ڪي سڀئي سڌاريندي،
اسان جي قوم کي سائين، امن محبت جيئاريندي،
نفرت، ساڙ ۽ جهيڙو، اڃا به باهه ٻاريندي،
ڪريون اتحاد ۽ ايڪو، اهو جلوو ڏيکاريندي.
ساري سلام ڏي ’ارڏا‘ ملي مٺڙن موچارن کي.
وڃي چئه منهنجي ڌرتيءَ جي، پيارن کي سنگهارن کي،
اڃا ڌرتيءَ کي سجدو آ، اڃا سنڌوءَ ڪنارن کي.